هان ای ایرانیان جان من و جان شما
بنگرید این داستان و گفت و دستان شما
خدا  دیوانه کننده است

روی دادی که  از سر نادانی  و اسانپنداری رخ داد  اینست که  دو نام  یکی ترک ( گویه های دگر تورج و تور و توران است )   نام  گروهی از ایرانیان بود که  ان زمان ایرانیان  ایرانشهر را  آریان پارسا و یا اریا پارسه  و ایران پارسی میگفتند و دو دیگر  اریان هند و سدیگر توران  ترک  بود اینان گروهی ایرانی بودند که هیچ  دگرگونی با اریان پارسا نداشتند و هرگاه  اایران پارسا به انان می پیسوند توران میشدند و هر گاه انان به ایرانشهر میپیوستند ایران پارسا میشدند -  باری خاندانهای  ایرانی  بالای دریای خوارزم را در گذشته بسیار نیک از ایرانی بودنش  اگاهی داشتند  و این زردپوستان   چینی پس از  میلاد به  اندی سده امدند  و این هم از  یافته های باستانی پیداست و هم  نوشته ها  اگر کسی بسیار بخواند - اینان زیر رود زرد بودند
این ترک نامی بود که ایرانیان ایرانشهری  یا ایران پارسا به ان بالایی ها میدادند و تور و توران   و تاران و توراندن  را گمان نکنم کس نداند واین نام را ایرانیان به دیگر ایرانیان   کهه دشمن ایران پارسه بود  داده بودند  -

  اروپاییان نیز هنگام  جنگ بهرام گور با ترکان  گفته اند که  زمان بهرام گور  این زردپوستان که اکنون ترکشان میخوانیم هنوز پیدید نیامده بودند و ایرانیان به کسان دگر از خودشان ترک میگفتند  و با این همه چون شور درسرشان افتد همه چیز فراموش کرده  -
اگر بنگریم نه تنها افراسیاب  و ارجسب و ساوه و  خیونیان   که فغانیش و خوشنواز نیز  ایرانی بوده  و کسی انان را   به   غز و مغول  نمی پیوندد   - این دوگفتار جداست همانگونه که تاجیک  و تازی و تازیک   نام  عرب بود و  اینک  ما انرا به زر و  زور میخریم و بر خود می بندیم

  تازی ( با گویه تازیک و تاجیک )  به ایرانیان پارسی  که ترک نبودند  داده شد  و اینک هرچه میگوییم  تازی و  تاجیک   و تازیک  چون رازی و رازیک و راجی و راجیک است و چون تاری و تاریک   و چون  پارسی و پارسیک و فارسی  خدای را این نادانی چیست  و اگر این ندانی  نگاه به شاهنامه کن که  تازیک پیش از ان    کنار دهقان پارسی می امده   و دهقان و تازیک   برابر پارسی و تازی است 
نام ترک و توران نیز نام گروهی از ایرانیان  زرنگ و نژاده بود که  با پارسی ایرانیان  در جنگ بودند  به اینان که خود را پارسا میدانستند ایران پارسی میگفتند و انان  را که پارسا نمیدانستند به توران  ناسزا میداند و انان را تور و توسن میشمردند
 یک لغزش  که پیوسته میگویند   اینست که   انان را به  کوچگردی ناسزا میدهند کوچگردی   در ایرانشهر هم بسیار کهن و سره بود  و بی گمان در  خونپرث کوچگردی و شهر نشینی   دو بخش یک گروه بود اروپاییان و پیرو ان دگر نتوانسته اند این را بدانند که اینجای جهان چون اروپای سرسبز و چون چین و هند و افریقا برکنارو اسان رو  نیست  جهان اینگونه است  چین و هند زیر کوه همالیا و پامیر و هندوکشند همالیا دیوار بلند جهانست و بالای ان بیابان - از بالای همالیا بیایی از بیابانی سخت میایی که یکسویش دیوار جهام و یکسویش مرگ و گمراهیست ومیرسی به پامیر و اگر از هند هم بیایی هندوکش و پامیر و بیابان و به ایران که رسیدی هندوکش و کویر به درازای هم  دیوراند کنار  رود املراه باریکیست که دریای طبرستان و کوه البرز  راه را بسته  و زیرش بیابان و هندو کش است   مگر میان کوه البرزو بیابان تنها راه باریک و بسیار سختی  داری که از ری میگذشت و تا ازتخته  اریان پارسیان بیرون نروی  ایران بیرون نروی راه اسان نشود  در چنین  سرزمینی  شهر و روستا و کوچگردان همه شهریند و همه کوچگردند بدین  گونه که نیمی از کوچگردان  در شهرند  و نیم دیگران  کوچگردان   راهداران  و بار بران  و بازرگانانند   پیوسته  میبینیم که  کوچگردان   پیش از امدن  غزان سلجوقی و مغول  راهدارانند و زره وار  راه ها را نگهبانی میکنند و  کالا را از چین و هند به شام و مصر میرسانند و  در ایران  از نخستین روز پیدایشش  دو نام میدرخشد یکی دو چم شهر و پاسداری دارد  که انرا در پلخه و پارس   و بلخ  و نامهای کهنتر میبینیم و دگری  کاس و کوش و کرد  که  چم کوچگرد پارسی دارد به تورانیان که  هم ایرانی بودند و هم کوچگرد داشتند  کوچ یا کرد  نمیگفتند تنها  پارسیان را کرد میگفتند 

داستان اسپ پرویز و چرا در کشته مرد کشاورز  و تاوان ستاندن از او نیز در نوشته مسعودی امده

بسازد که ایران و شهر یمن

سراسر بگیرد بران انجمن

میخواهد ایران و یمن را بگیرد