هوش مصنوعی: سپهبد با سرعت حرکت کرد و شاه به همراه رستم و سپاه به سمت کاخ بازگشت.

هوش مصنوعی: یک نفر مجلسی برپا کرد با حضور دلاوران، روحانیان و شاهان که به تصمیم‌گیری پرداخته و رای مشورتی دهند.

هوش مصنوعی: او به شدت از افراسیاب و دردهایی که بر تن خود و در دلش دارد، سخن می‌گوید.

هوش مصنوعی: مادر پارسا، در اثر نیکی و محبت، به ما آسیب رسانده و ما را آزرده کرده است.

هوش مصنوعی: هیچ‌کس از من ندانست که کیستم و از کجا آمده‌ام، برای همین در میان شبانان بی‌ارزش، احساس حقارت می‌کنم.

هوش مصنوعی: من نیرو و ارتش را به طوس فرستادم و از این پس بگذار تا خودمان راه را ادامه دهیم.

هوش مصنوعی: ما به بداندیشان جهان را تنگ می‌گیریم و دشمنان را زیر سنگ‌ها دفن می‌کنیم.

هوش مصنوعی: او به دوستش گفت که نگران غم‌ها نباش، زیرا زندگی‌ات به خوبی سپری خواهد شد.

هوش مصنوعی: از آن چهره، کاروانی به سمت منزلگاه‌ها در حرکت بود و در این میان، دو راه به هم می‌رسید.

از یک سو بیابانی بی‌آب و خشک در پیش بود و در سوی دیگر، کلات و راهی که به چرم (شهری نزدیک کوه سپید و  کلات) می‌رسید.

هوش مصنوعی: فیل‌ها و طبل‌ها در جای خود باقی ماندند، تا زمانی که سردار طوس بیاید.

تا او کدام یک از دو راه را برگزیند؟ و به دستور فرمانده، سپاه نیز بر آن راه حرکت کند.

هوش مصنوعی: وقتی طوس به سرکشان رسید، با آرامش و ملایمت سخن گفت و از مسیر بی‌آب و گرم سخن به میان آورد.

به گودرز گفت: اگر این بیابان خشک، بادی مشک آگین داشته باشد، یا خاکش از عنبر سابیده باشد. 

چنانچه در یک روز راه درازی را به تندی طی کنیم، به آب و آسایش نیازمند خواهیم شد.

هوش مصنوعی: بهتر است به سمت کلات برویم و در آنجا از میم (شاید منظور منطقه‌ای خاص یا شخصی) سکنی گزینیم.

هوش مصنوعی: به راست و چپ زمین‌های آباد و جوی‌های پرآب دیده می‌شود. پس چرا ما در این دشت بیابانی به دنبال چیزی هستیم و خود را به زحمت می‌اندازیم؟

هوش مصنوعی: یک روزی در این راه، مردی را دیدم که به من راهنمایی می‌کرد و من به سمت او حرکت می‌کردم.

هوش مصنوعی: ما در این مسیر سختی‌های طولانی ندیدیم، مگر اینکه گاهی به پایین و بالا رفتن‌هایی برخورد کردیم.

گودرز، پهلوان گران‌مایه به طوس گفت که شاه تو را فرمانده‌ی سپاه کرد.

هوش مصنوعی: به طرفی برو که او گفت، چون نباید سپاه را راند، زیرا کسی آسیب نبیند.

هوش مصنوعی: نباید دل شاه ناراحت شود، زیرا آزار او برای سربازان غیرمؤثر و بد خواهد بود.

طوس گفت: ای مرد نامی، این گونه افکار و اندیشه‌ها را در دل خود راه نده.

از این مسیله پادشاه آزرده و خشمگین نمی‌شود، پس شایسته است که تو نیز ناراحت نشوی.

هوش مصنوعی: بهتر است که با لشکری به این سو برویم و به مسافت‌های دور فکر نکنیم.

به این ترتیب شد که همگی بر این گفته اتفاق نظر یافتند و کسی نیز حرف دیگری نزد.

پیلان با طبل‌های جنگ (کوس بزرگ بر پیل سوار بوده) به فرمان و نظر سپهدار طوس از آن مسیر رفتند.