هوش مصنوعی: زمانی که خورشید درخشان و تابان می‌شود، شب تاریک و غمگین از آسمان کنار می‌رود و جای خود را به روشنی می‌دهد.

هوش مصنوعی: دلیران و نگهبانان با شجاعت و قدرت از سمت کلات به سمت میدان نبرد سوارانه وارد شدند.

هوش مصنوعی: در قلعه را بسته‌اند و به همین دلیل، صدای بلندی از زنگ و زنگوله به گوش می‌رسد.

هوش مصنوعی: شخصی که در اینجا به تصویر کشیده شده، بر تختی گران‌قدر می‌خوابد، اما در آن شب تاریک، تنها نیست و در کنار او، درد و غم وجود دارند.

هوش مصنوعی: در خواب شعله‌ای را دیدم که از دژ بلندی شعله‌ور شده بود و در پیش چشم آن انسان بزرگ قرار داشت.

هوش مصنوعی: تو در همه جا درختان و کوه‌ها را فروختی و پرستندگان می‌سوزند.

هوش مصنوعی: دلش پر از درد شد و روحش از رنج و غم پُر گردید.

هوش مصنوعی: باران که فرود می‌آید، جهان را زیر نظر بگیرید، همه کوه‌ها در حال جوش و خروش هستند و نیزه‌ها را می‌بینید.

هوش مصنوعی: اسب جگرسوخته شد و دلش پر از غم و درد، به نزد فرخ آمد.

هوش مصنوعی: به او گفتند: پسر، بیدار باش و هوشیار شو، زیرا ما از سرنوشت خوشحال نیستیم و احساس خوبی نداریم.

هوش مصنوعی: تمام کوه‌ها پر از دشمنان است و دژ‌ها مملو از نیزه و زره هستند.

هوش مصنوعی: جنگی به مادرش گفت که چرا دلخوری و غمگینی، دل تو پر از درد و اندوه است.

هوش مصنوعی: اگر زمانه به من تازیانه می‌زند، تو نباید از بخشش خود کم کنی.

هوش مصنوعی: با بزرگ شدن و جوان‌تر شدن من، پدرم به خاطر من از دنیا رفت و حالا که من به سن و سال او رسیده‌ام، یاد او زنده می‌شود.

هوش مصنوعی: در اینجا گفته می‌شود که در زمانی که او با گروهی از مردم روبرو شد، احساس کرد که بیژن، که نماد جان و زندگی اوست، به سرعت به سوی او می‌آید. این لحظه نشان‌دهنده‌ی ارتباط عمیق و خاصی است که بین آن شخص و بیژن وجود دارد.

هوش مصنوعی: در تلاشم که نمیرم، مگر به حالتی به شدت سرکش و عصبی، یعنی به این دلیل که دیگر نمی‌خواهم از ایرانیان کمک بگیرم و از آنها درخواستی داشته باشم.

هوش مصنوعی: سربازان همه زره و سلاح خود را دریافت کردند و یکی از آنها زره رومی بر سر گذاشت.

هوش مصنوعی: در میانهٔ نبرد، سرباز رومی از پا افتاد و ناگهان کمان کیانی به دست کسی آمد.