فلسفه ی بردن کره اسب بر میگرده به یک داستان فولکلور  در مورد اسکندر که قدیمی ها میگفتند.

اسکندر که جوان و مغرور بوده می‌خواسته تاریکستان (شاید حوالی قطب شمال) رو فتح کنه .

حرف جوانی که بهش گفته بود بگذار پدر پیرم رو به همراه بیارم تا راهنمایی مون کنه ولی اسکندر قبول نمیکنه و میگه اون طاقت این سفر رو ندارها.

اما جوان پیرمرد رو در خورجین اسب پنهان می‌کنه و همراهش میاره ،وقتی به تاریکی می‌رسند اسبها از حرکت می ایستن و قدم از قدم برنمیدارن.

اسکندر حیران میمونه تا اینکه جوان سر از راز خود برمیداره و میگه که پدرش رو در خورجین پنهان کرده.

اسکندر از پیرمرد چاره جویی می‌کنه ، پیرمرد میگه کره اسب  رو بغل کنید و ببرید مادرش به دنبال کره اش خواهد آمد.

اون مصرع معروف حافظ هم می‌تونه اشاره به همین داستان داشته باشه که میگه:

بی پیر مرو به خرابات ،هرچند سکندر زمانی

یا فولکلورش 

بی پیر مرو به زندگانی ،هرچند سکندر جهانی