هوش مصنوعی: از آن مکان، خورشید درخشید و به تدریج به زمین ایران رسید.

هوش مصنوعی: این جمله بیانگر این است که انسان‌ها همچون زاغ‌های سیاه هستند و چشمانشان مانند چراغ‌هایی می‌درخشند. در این توصیف، به شباهت بین انسان و زاغ اشاره شده است، که ممکن است به ضعف یا تاریکی اشاره کند، و چشمانشان نوری دارند که می‌تواند به درک و آگاهی تعبیر شود.

هوش مصنوعی: یک جنگجوی قدرتمند و بزرگ‌اندام که بدون زره و با ظاهری طبیعی و خالی از هرگونه پوشش، در میدان نبرد حاضر شده است.

هوش مصنوعی: زمانی که از دور گرد و غبار سپاه را دیدند، صدایی شبیه غرش از ابرهای تیره به گوش رسید.

هوش مصنوعی: ارتشی از جمعیت به وجود آمد و چشم پادشاه تاریک و ناامید شد.

هوش مصنوعی: به سمت سکندر، سرها را به خاک افکندند و در میدان نبرد، بسیار جنگ و جدل کردند.

هوش مصنوعی: مردان به جای تیر و نیزه، استخوان‌های خود را به تن داشتند و بر آن بلندی‌ها ایستادند.

هوش مصنوعی: شاه فرمان داد تا سربازان وسایل جنگ را برداشتند.

هوش مصنوعی: حبشی بدون لباس به میدان جنگ وارد شد و از دیدن آن لشکر شیران، دچار نگرانی شد.

هوش مصنوعی: از آن‌ها بیشتر از حد تصور کشته شدند و دیگر سر از میدان جنگ بر نیاوردند.

هوش مصنوعی: زمین به واسطه ریخته شدن خون، همچون دریایی از خون شده است.

هوش مصنوعی: وقتی که زمین و دشت به خون کشته‌ها آلوده شد، هر گوشه‌ای پر از جسد گردید.

هوش مصنوعی: وقتی که بر انبوهی از خاشاک‌ها ضربه زدند، فرمان دادند که آتش روشن کنند.

هوش مصنوعی: هنگامی که شب فرا رسید، سکندر صدای گرگ را شنید و لباس خواب و سرود را بر تن کرد.

هوش مصنوعی: یک نفر در جلو بود که برتر از فیل به نظر می‌رسید و بر روی سرش رنگی شبیه به رنگ نیل (آبی تیره) داشت.

هوش مصنوعی: بسیاری از این قهرمانان را کشته‌اند و در چندین حمله عقب‌نشینی نکرده‌اند.

هوش مصنوعی: او در پایان کارش با تیری آهنی کشته شد، تیری همچون کوه بزرگ و سخت که به هدف وحشتناکی اصابت کرد.

هوش مصنوعی: از آن مکان، سپاه تند و تیز به سوی دشمن می‌رود و نام خالق جهان را بلند فریاد می‌زند.