هوش مصنوعی: زمانی که کار آن سرو زیبا به انجام رسید، به گونه‌ای که شایسته او بود، جایگاهش را به خوبی آماده کردند.

هوش مصنوعی: پس از آن به کسی که علم و دانش دارد پرداخت خواهد شد، زیرا او در زمان نبرد بر می‌خیزد و از علم خود بهره می‌برد.

هوش مصنوعی: جامی بزرگ پر از روغن گاو فرستادند به نزد فیلسوف بزرگ.

هوش مصنوعی: این بیت به این معناست که باید این چیز را به بخش‌های مختلف بدن، از جمله سر، کمر، سینه، پشت و یال بمالید و روغن بزنید.

هوش مصنوعی: استراحت کن تا بتوانی با دانش خود زندگی‌ات را بهبود دهی و به من روح و فکر تازه‌ای ببخشی.

هوش مصنوعی: وقتی دانشمند به روغن نگاه کرد، گفت که این مشکل برای من پنهان نمی‌ماند و باید به آن بپردازم.

هوش مصنوعی: به طور کلی، در این بیت بیان می‌شود که از جایی به دوری، هزاران ناراحتی و مشکلات به خاطر یک نفر به وجود آمده و این ناراحتی‌ها دوباره به سوی یک فرمانروا یا شخص مهم باز می‌گردند. به عبارتی، این مشکلات قابل توجه و مهم به سوی کسی که در موقعیت قدرت است، برمی‌گردند.

هوش مصنوعی: شاه جهان با دقت و توجه به سوزن نگاه می‌کند و آهنگران را به صورت پنهانی می‌آورد.

هوش مصنوعی: فرمودند که گرد آهن را ذوب کرده و از آن یک مهره ساختند.

هوش مصنوعی: به سرعت به سوی مرد باهوش فرستاد و زمانی که مرد با هوش نگاه کرد، آهن را به نفع خود جلب کرد.

هوش مصنوعی: با استفاده از آهن تیره‌رنگ، ساعتی ساخته می‌شود که روشن و درخشان مانند زنگ است.

هوش مصنوعی: آنها را در شب به نزد سکندر بردند و او هرگز رازی که از ایشان داشت را بر زبان نیاورد.

هوش مصنوعی: سکندر آینه‌ای را زیر باران گذاشت و به خاطر خیس شدنش، آینه تار و تیره شد و حالتی غمگین به خود گرفت.

هوش مصنوعی: به فیلسوفش پیام فرستاد و دوباره کار رمز و راز تابش ضعیف آهن روشن شد.

هوش مصنوعی: نابغه مانند آب به سرعت آهن را زدود و دوباره به او بازگشت.

هوش مصنوعی: از بخار و دود دارویی که از آن به وجود می‌آید، به زودی رنگ سیاه و غم‌انگیزی به خود نمی‌گیرد.

هوش مصنوعی: سکندر به او نگاه کرد و او را به سمت خود دعوت کرد، سپس از او پرسش کرد و او را بر زمین نشاند.

هوش مصنوعی: او در ابتدای صحبتش، از ظرف روغن صحبت می‌کند و سپس به دنبال شناخت و آگاهی از یک فرد نامدار می‌گردد.

هوش مصنوعی: مرد خرد به شاه چنین گفت که باید روغن بر بدن‌ها مالیده شود.

هوش مصنوعی: تو ادعا کردی که از دانش من بیشتر می‌دانی و از فیلسوفان شهر هم برتری داری.

هوش مصنوعی: به پاسخی که دادم، ای پادشاه، دانا و آگاه، دل مردم پارسا را درک کن.

هوش مصنوعی: اگر سوزن به دنبال پی و استخوان باشد و در مقابلش سنگی بیفتد، دیگر نمی‌تواند آن را بشمارد.

هوش مصنوعی: شاه به دانا پاسخ داد که هر دلی که سیاه شده باشد، باید به آن توجه کرد.

هوش مصنوعی: در میهمانی‌ها و در میدان‌های جنگ، تا وقتی که خون ریخته شود و با دشمنان روبرو شویم، در هرجا حاضر خواهیم بود.

هوش مصنوعی: وقتی دل انسان افسرده و تیره باشد، سخنان عمیق و هوشمندانه او به راحتی به جایی نمی‌رسد و تاثیر چندانی ندارد.

هوش مصنوعی: سخن من به تو این است: ای انسان با کلام زیبا، روح و قلب و عقل آگاه خود را در پی ببر.

هوش مصنوعی: دل انسان می‌تواند احساسات و زیبایی‌ها را به خوبی درک کند، حتی اگر مسائلی بسیار ظریف و پیچیده باشند. برخلاف ظواهر سخت و سرد، او توانایی عمیق‌تری دارد که به تاریکی و سختی‌های زندگی غلبه می‌کند.

هوش مصنوعی: تو گفتی که این سال‌ها به سرعت گذشت و دل من از خون‌ها پر شده و به زنگار آغشته گردید.

هوش مصنوعی: چطور می‌توان این تاریکی را کنار زد؟ چگونه می‌توانم سخن را با این روشنی بیافزایم؟

هوش مصنوعی: گفتم که از علم آسمان تو را می‌کشم تا دلت بی‌تردید آسوده شود.

هوش مصنوعی: وقتی که به حالتی تغییر شکل پیدا کند، باید به آن چه کارهایی که در آن وضعیت انجام می‌دهد، توجه کرد.

هوش مصنوعی: پس از اینکه سخنان او را تازه و دل‌نشین یافت، قلبش بیشتر به کار او علاقه‌مند و جلب شد.

هوش مصنوعی: به او فرمان دادند که لباس و طلا و جواهر بیاورد و گنجی از زیبایی‌ها را به او تقدیم کند.

هوش مصنوعی: به فرد دانا واگذار کردند و او پاسخ داد که من گوهری را در خفا دارم.

هوش مصنوعی: من نمی‌خواهم چیزی از او بگیرم، چون او دشمنی ندارد. این دوست داشتن است که گاهی اوقات به زشت‌ترین چیزها می‌انجامد.

هوش مصنوعی: در شب، نگهبانان هیچ پاداشی نخواهند داشت، زیرا من در مسیری قرار دارم که از دزدها نمی‌ترسم.

هوش مصنوعی: برای پیشگیری از نقصان و نقصان، نیازمند خرد، دانش و صداقت هستیم تا هر نوع نادرستی و کجی را از بین ببریم.

هوش مصنوعی: از این دنیا، چیزی که مرا شایسته خوردن و پوشیدن باشد، از پادشاه بیشتر و از جهات مختلف نمایان و پنهان است.

هوش مصنوعی: علم و دانش، مانند نگهبانی در شب به من کمک می‌کند و خرد و اندیشه‌ام، مانند تاجی برای بیداری روح و جان من است.

هوش مصنوعی: چرا باید بر این آرزو خوشحال باشم، در حالی که باید از آن محافظت کنم؟

هوش مصنوعی: بفرما تا این لذت و شادی، به جای عقل و خرد، جانم را راهنمایی کند.

هوش مصنوعی: سکندر از دیدن هر نوع تفکر و اندیشه‌ای شگفت‌زده و حیرت‌زده شد و به تعجب افتاد.

هوش مصنوعی: او به او گفت: از این پس خداوند، خورشید و ماه، به خاطر گناهم از من انتقاد نخواهد کرد.

هوش مصنوعی: من این اندیشه و نصیحت تو را می‌پذیرم و بر این باورم که سخن گفتن برای تو مفید است.