هوش مصنوعی: او از میان رومیان چند نفر را که خردمند و با دانش و بی‌آسیب بودند، انتخاب کرد.

هوش مصنوعی: یک نفر نامه‌ای برای پادشاه نوشت که در آن پر از عذرخواهی و زیبايي‌ها و احساسات مختلف بود.

هوش مصنوعی: او نه تنها نامی از استواران خود نمی‌برد، بلکه از نامداران خویش نیز یاد نمی‌کند.

هوش مصنوعی: فردی که باهوش و آگاه باشد، شرم و دانش را با هم داشته و در جستجوی معنی و حقیقت در جهان است و همچنین می‌تواند دیگران را راهنمایی کند.

هوش مصنوعی: من اکنون این را به نزد تو فرستاده‌ام، تا فکر و اندیشه‌ی باریک و ظریف تو در آن نپیچد و پیچیده نشود.

هوش مصنوعی: اگر این مسائل را به آن‌ها نشان دهی، همین‌جا در همان مکان وجود دارد.

هوش مصنوعی: وقتی از بزرگ‌ترها و دانایان خود خبر یا پیامی دریافت کنم، از تجربیات و رازهای آن‌ها بهره‌مند می‌شوم.

هوش مصنوعی: در چشم ما چهار چیز گذشت که هیچ کس دیگر در این دنیا نظیر آنها را نداشته است.

هوش مصنوعی: می‌خواهم نامه‌ای بنویسم که دلنشین باشد تا به دست شاه هند برسد.

هوش مصنوعی: متفکر و حکیم، نه مرد رومی، از پیش سکندر به سمت نیرنگ و خدعه رفت.

هوش مصنوعی: هنگامی که فرمانده هندوستان آن رهبران را مشاهده کرد، با علاقه زیادی از آنها سوالاتی کرد و به پاسخ‌هایشان گوش سپرد.

هوش مصنوعی: چنان که شایسته بود، با محبت و نرمی با آنها رفتار کرد و جایی مناسب برای نشستنشان فراهم کرد.

هوش مصنوعی: در روزی دیگر، وقتی آسمان رنگ زرد به خود گرفت، خورشید به مانند شمشیری برای نبرد درخشید.

هوش مصنوعی: دختر پادشاه به زیبایی و شکوه خود نیاز ندارد که خود را بیاراید، همان‌طور که ماه خودش را نمی‌آراید.

هوش مصنوعی: او در خانه‌ای که به زیبایی تزئین شده و از طلا ساخته شده، مکانی برای آسایش و آرامش خود فراهم کرده و به دور آن، حالتی دلنشین و زیبا ایجاد کرده است.

هوش مصنوعی: از روی تخت خورشید پایین آمد و چهره‌اش از ناهید (زهره) که درخشان‌تر است بر آسمان نمایان شد.

هوش مصنوعی: مردان بیدار و آگاه از میان رفتند، نه کسانی که تنها زبانشان شیوا و خوب صحبت می‌کنند یا یادگیری خوبی دارند.

هوش مصنوعی: شاه افرادی را به سوی عروس فرستاد تا سخنانی چون اسکندر فیلقوس بگویند.

هوش مصنوعی: پیران و بزرگان چهره دختر شاه درخشان را دیدند و از او جایگاه، محبت و مقامش را شناختند.

هوش مصنوعی: آنها در او احساس شگفتی کردند و چون او را دیدند، توجه و ثبات خود را از دست دادند.

هوش مصنوعی: افراد دانا و خردمند همیشه جوان و پویا هستند و نمی‌توانند به سن و سال و سالخوردگی خود افتخار کنند. زبان‌هایشان پر از ستایش و محبت خداوند است.

هوش مصنوعی: نه می‌توان از آنها عبور کرد و نه توانسته‌اند نگاهی به ما بیندازند.

هوش مصنوعی: زمانی که افراد خردمند و دانا مدت بیشتری در جایی باقی می‌مانند، دیگران بر آن می‌شوند که به آنها نزدیک شده و در حضورشان صحبت کنند.

هوش مصنوعی: پادشاه به رومیان گفت: چرا دلتان را به این روزگار برباد داده‌اید و در سختی و بدبیاری به سر می‌برید؟

هوش مصنوعی: او آدمی بود که چهره‌ای زیبا داشت و از هر ستاره‌ای بهره‌مند بود.

هوش مصنوعی: رومی به شهریار گفت: هیچ‌کس در این کاخ زیبایی را نمی‌بیند.

هوش مصنوعی: حالا هر یک از ما، به خاطر زیبایی و ویژگی‌های خاصی که داریم، نامه‌ای به نزدیکان پادشاه می‌فرستیم.

هوش مصنوعی: فیلسوفان دور هم جمع شدند و با هم کاغذ، جوهر و قلم را برداشتند.

هوش مصنوعی: هر موبدی که این را دید، نوشت که چون کاغذ از جنس خود دور شد، ناپدید گشت.

هوش مصنوعی: یک سوار از نزد آن افراد به سمت سکندر حرکت کرد و به میلاد تفت رسید.

هوش مصنوعی: هنگامی که شاه دنیا نامه‌های آنها را می‌خواند، از حرف‌هایشان حیرت زده می‌شود.

هوش مصنوعی: در نامه‌ای، هر قسمت از بدن را بر اساس ویژگی خاصی توصیف کرده‌اند، اما تنها به برخی از آن‌ها اشاره شده است.

هوش مصنوعی: جهاندار به آن‌ها پاسخ نوشت که خوشا به حال شما که بهشت را خوشایند و دلپذیر می‌دانید.

هوش مصنوعی: اکنون با چهار چیز به زندگی برگردید و دیگر به دنبال افزایش آن نباشید.

هوش مصنوعی: اگر به او وعده و عهد خود را بدهید، مانند منشوری خواهد بود که شما را با فریاد بلند به سوی خود می‌کشاند.

هوش مصنوعی: هیچ‌کس از او آسیب نمی‌بیند و تنها چیزی که در جهان از او یافته‌ام، عدالت و دادگری است.