هوش مصنوعی: معلم با تجربه و دانا را فراخواند و او را نزدیک خود نشاند.

هوش مصنوعی: شخصی نامه‌ای نوشت که پر از احساس غم و درد بود، چشمانش از اشک پر شده و چهره‌اش به رنگ آبی تیره درآمده بود.

هوش مصنوعی: مال و ثروت داراب، پسر اردشیر، به سمت قیصر و اسکندر، که شهر را می‌گیرند، جریان دارد.

هوش مصنوعی: ابتدا خداوند را ستایش کرد، زیرا از او نیکی و بدی روزگار را مشاهده کرده بود.

هوش مصنوعی: دیگری گفت که انسان عاقل هرگز از تغییرات و چرخش‌های آسمان و زمان نمی‌گذرد و به آنها بی‌توجه نمی‌ماند.

هوش مصنوعی: ما از او خوشحالیم و او باعث بی‌تابی ماست؛ گاهی در اوج شادی هستیم و گاهی در حال و روزی نامناسب.

هوش مصنوعی: در این جنگی که داریم، مردی بد نیست، مگر اینکه بخشش و تغییرات شب و روز را در نظر بگیریم.

هوش مصنوعی: این جا زمان به حدوثی رسیده و ما چرا باید به درد و رنج دل خود دل بسپاریم در این گنبد آبی آسمان؟

هوش مصنوعی: اگر اکنون به ساختن پردازی و پیمان ببندی، می‌توانی دل‌ها را از جنگ ایران ناامید کنی.

هوش مصنوعی: تمام ثروت گشتاسپ و اسفندیار همانند یاری و تاجی است که از گوهر ساخته شده است.

هوش مصنوعی: من از بهترین دارایی‌هایم، چیزهایی را برای تو می‌فرستم که خودم با زحمت به دست آورده‌ام.

هوش مصنوعی: من همیشه در کنار تو خواهم بود، چه در روز و چه در شب، و هرگز اجازه نخواهم داد که تو در جنگ و در مشکلات دچار وقفه یا تردید شوی.

هوش مصنوعی: کسی که به خاطر ارتباط من با او، به او وابسته‌ای، از میان آن پنهان‌کاران و فرزند من است.

هوش مصنوعی: اگر کسی به من عیب بگیرد، نباید تعجب کرد، زیرا برای جهانیان جالب نیست که به این موضوع پرداخته شود.

هوش مصنوعی: از افراد پنهان‌کار، جز سرزنش چیزی به‌دست نمی‌آید و منش بهتر از شاهان نیست.

هوش مصنوعی: وقتی که خداوند با تأمل و دقت به نامه (زندگی یا عمل) ما نگاه کند، این کار باعث می‌شود که ما نیز درک و تفکری عمیق‌تر داشته باشیم و به پاسخ‌های حکیمانه‌تری برسیم.

هوش مصنوعی: یک جوان از کرمان با سرعت به نزد اسکندر آمد و به او بدگمان بود.

هوش مصنوعی: سکندر وقتی آن نامه را خواند، گفت که باید با جان دارا به عقل و تدبیر رفتار کرد.

هوش مصنوعی: کسی که به محبت و ارتباط او علاقه‌مند شود، در دلش به پنهان‌کاران و فرزندان او نیز توجه و احترام می‌گذارد.

هوش مصنوعی: تنها چیزی که انسان می‌تواند ببیند، تختی است که به سرش آویخته شده و نشانه مرگ اوست، مانند تابوتی که بر روی درختی قرار دارد.

هوش مصنوعی: همه به اصفهان می‌روند و از درد و رنج خبری نیست. امیدوارم که از آن‌ها چیزی نخواهیم.

هوش مصنوعی: اگر تو به سمت ایران بیایی، سزاوار است که تمامی پادشاهی برای تو باشد.

هوش مصنوعی: ما به هیچ وجه از دستورات تو کوتاه نخواهیم آمد و حتی نفس کشیدن ما نیز بدون راهنمایی تو معنی ندارد.

هوش مصنوعی: کشتی با کارهایی که انجام می‌دهد، دل و چشمان آن دختر زیبا را پر از خون می‌کند.