هوش مصنوعی: شب را به زاری و گله گذراند، و صبحی که از درد پر است، مانند ماری که به دور خود می‌پیچد، بر زمین می‌افتد.

هوش مصنوعی: وقتی که دنیا به نور خورشید روشن شد، به آن مکان، نور و زندگی آمد.

هوش مصنوعی: آن شخص در حال گشت و گذار در اطراف چمنزار است تا نشانه‌ای از یار گمشده‌اش پیدا کند.

هوش مصنوعی: از دور اسب زیبایی ظهور کرد که در آن دشت به سرعت در حال حرکت بود.

هوش مصنوعی: پیشانی برافراشته و سرزنده چون پلنگان، اما در واقعیت در دام گمراهی افتاده و کنترل خود را از دست داده‌اند.

هوش مصنوعی: همه‌ی ابزارها و زین‌هایی که بر او نهاده شده، بر کمر او خم شده و کمند و آبی که پر از خون است، نشان‌دهنده‌ی شدت و درد و رنج اوست.

هوش مصنوعی: وقتی بیژن آن را دید، تمام هوش و حواسش را از دست داد و مانند شیر خشمگین فریاد زد.

هوش مصنوعی: او می‌گوید: ای یار مهربان و نیکو، کجا هستی؟ چرا در این دشت و مرغزار گم شده‌ای؟

هوش مصنوعی: دلم زخمی و دلشکسته است و احساس می‌کنم که دیگر تاب ادامه دادن را ندارم.

هوش مصنوعی: سوار بر روی اسب به کنار چشمه‌سار رفت و او را در آن دشت مشاهده کرد.

هوش مصنوعی: تمامی زره‌ها و تیرها به همراه خاک و خون بر زمین افتاده‌اند و به خاطر خستگی و غم به حالت ناامیدی از پا درآمده‌اند.

هوش مصنوعی: بیژن با شبرنگ به سرعت به هم رسید و او را در آغوش گرفت.

هوش مصنوعی: رومی از تنش آن قبا را درآورد و بی‌پوشش و بی‌پناه ماند و سرش از ترس و خستگی پایین افتاد.

هوش مصنوعی: از بس که او خسته و ناتوان بود، رنگ چهره‌اش زرد شده و دلش پر از نگرانی و روحش پر از درد است.

هوش مصنوعی: با ناله و زاری، بر روی خستگی‌هایم تکیه کردم و به سوی او رفتم.

هوش مصنوعی: او می‌گوید: ای دل‌نیکو، همیار من، تو رفتی و این جدال و درگیری من بود.

هوش مصنوعی: در حال حاضر باید با سرعت بیشتری حرکت کنم تا بتوانم به تو برسم و این رسیدن مثل یک جنگ است.

هوش مصنوعی: آیا ممکن است در دشواری‌ها، یاری همچون تو پیدا کنم، وقتی که با نیروی شر جنگیدی؟

هوش مصنوعی: اکنون تمام خواهش‌های دشمن برآورده شد و او به راحتی هر آنچه را که می‌خواست به دست آورد.

هوش مصنوعی: بیژن و گستهم در حال گفت‌وگو بودند که ناگهان افرادی با سرعت و چابکی به سمت آنها آمدند.

هوش مصنوعی: به بیژن گفتند: ای دوست نیکو، خودت را در خطر نزد من قرار نده.

هوش مصنوعی: درد تو برای من از مرگ خودم سخت‌تر است، پس بر سرم بگذار تا این خستگی را تحمل کنم.

هوش مصنوعی: کسی را پیدا کن که بتواند مرا نزد شاه برساند و راه حلی برای این موضوع پیدا کند.

هوش مصنوعی: به من در این روزگار، به اندازه‌ای می‌وزد که فقط می‌توانم چهرهٔ یک پادشاه را ببینم.

هوش مصنوعی: از آن زمان به بعد که مرگ به سراغم بیاید، نگران نیستم، چون من جز خاک هیچ چیز دیگری ندارم.

هوش مصنوعی: هر کسی که با رضایت و خواسته‌ی خود بمیرد، به دنبال زندگی‌اش و سرانجامی که می‌خواسته خواهد رسید.

هوش مصنوعی: دو دشمن حسود که از ترس و نگرانی، بر دست من که خداوند آن را به هلاکت می‌رساند، سخت دچار دردسر شده‌اند.

هوش مصنوعی: اگر توانستی آنها را به زین بکشانی، خوب است، وگرنه باید سر آنها را از بدنشان جدا کنی.

هوش مصنوعی: تسلیحات و نام‌های مشهورشان را از آنها بگیر تا متوجه شوند که جنگشان چگونه خواهد بود.

هوش مصنوعی: اگر به حضور پادشاه قدرتمند بروی، یاد من را فراموش نکن که من هرگز سرم را به بی‌فکری و سرنوشت نسپردم.

هوش مصنوعی: به هر جایی که رفتم، با سرنوشت خودم مقابله کردم و هرگز به خاطر جستجوی نام و آوازه‌ام ننگین نشدم.

هوش مصنوعی: بیژن به هر دو تشکیلاتی که آنها را به دور انداخته بودند، نشان داد که این دو در واقع کشته شده‌اند.

هوش مصنوعی: او این را گفت و به شدت ناراحت شد. در این حال، بیژن به فکر و خیال فرو رفت.

هوش مصنوعی: اسب او را فوراً از آنجا آورد و زینش را از آن تنگی باز کرد.

هوش مصنوعی: مردی که در زیر نمد خوابیده است، به ناگاه از خواب بیدار شده و ناله‌ای از درد سر می‌دهد.

هوش مصنوعی: همه به دور فراق و دوری دامن گشادند و ابر غم‌ها را برطرف کردند.

هوش مصنوعی: از آن مکان به‌سوی بالا شتافت و از غمِ تیره، روانش را به آرامش رساند.

هوش مصنوعی: سواران ترک را دیدند که از سمت بیابان به سمت آنان می‌آیند و در حال پراکنده شدن هستند.

هوش مصنوعی: وقتی از بالا همچون برق به پایین آمدم، دل از ترس مرگ پر شد و احساس کردم که با قدرتی تماس گرفتم.

هوش مصنوعی: دو سوار از ترس به هم نزدیک شدند و با شمشیر خود به جمعیتی که آنجا بود، آسیب زدند.

هوش مصنوعی: سپس از بند و اسارت آزاد شد و کمند (طناب) را به گردن یکی از ترک‌ها انداخت.

هوش مصنوعی: از اسب پیاده شد و به خود هشدار داد که در این کار با خودش هم‌دست شود.

هوش مصنوعی: او از آن‌جا به سرعت و مانند گردی به سوی زمین و سرزمین فرشیدورد حرکت کرد.

هوش مصنوعی: سردارانی را که بر زمین افتاده و در خون غرق شده‌اند، دید.

هوش مصنوعی: بر سرشان سواران جنگی را قرار دهید و جایی برای چراگاه آنها تنظیم کنید.

هوش مصنوعی: وقتی بیژن این را دید، مانند ابر گسترده‌ای که باران را به زمین می‌ریزد، از خوشحالی و شگفتی ستایش کرد.

هوش مصنوعی: او فرمان داد که ترک‌ها احتیاط کرده و سران را از راه به بالای زین ببرند.

هوش مصنوعی: آنها را دست و پا بسته کردند و بر پشت زین کیان گذاشتند.

هوش مصنوعی: و از آنجا به سمت سرزمین تازیان آمد، به گونه‌ای که مانند پلنگی چابک و قوی بود.

هوش مصنوعی: او از اسب پایین آمد و همچون بادی ملایم و بی‌خطر، به آرامی بر بالای زین نشسته شد.

هوش مصنوعی: پس از اینکه آن جوان ترک فرمان داد، به آغوش او نشست و دستش را به دور او حلقه کرد.

هوش مصنوعی: به آرامی و با لطافت، سمند او را می‌رانَد و بر او آفرین می‌خواند و او را با محبت ستایش می‌کند.

هوش مصنوعی: آیا کسی می‌تواند او را از میدان جنگ به پادشاه برساند؟

هوش مصنوعی: بیژن در حال حرکت است، ولی در دلش احساس درد و غم می‌کند و سرشار از اندوه است.