فرمانده لشکر توران سپاهش را نظم داد و از آنها ده جنگاور برگزید.

همه با اسب و ساز و برگ کامل بودند و دلیر و معروف.

در همان زمان فرمانده سپاه ایران ده جنگاور جوان را از لشکر خود فراخواند.

آنها از میان لشکر بیرون تاختند و به میدان نبرد رفتند.

طوریکه دیدار چشم بر آنها نبود این دو فرمانده از این گونه رزم آزمود.

هر سوار و جنگاوری از سپاه ایران در برابر یکی از آن جنگاوران سپاه توران قرار گرفت.

گیو را در برابر گروی قرار دادند زیرا هم‌زور و هر دو جنگی بودند.

گروی زره کسی بود که از همه لشکریان‌، مغضوب‌ترین بود در نزد شاه.

همان بود که ریش سیاوش را در دست گرفت و سر او را از تن جدا کرد.

در سوی دیگر فریبرز کاوس تفت چو کلباد ویسه به نبرد رفت.

رهام گودرز در برابر بارمان قرار گرفت و به جنگ هم رفتند.

گرازه با سیامک در نبرد درآمد همچون شیر خشمگینی که با نهنگ دمنده بجنگد.

گرگین آن جنگاور باتجربه با اندریمان کارزار کرد.

بیژن گیو پهلوان چنان شجاعت نشان داد که همه در وحشت افتادند.

وقتی که او (بیژن) با زنگه در نبرد شد در سویی دیگر برته با کهرم در نبرد بود.

در سویی دیگر فروهل و زنگله از میان سپاهیان برون تاختند و به نبرد هم رفتند.

هژیر و سپهرم به مانند شیران به میدان نبرد آمدند.

گودرز کشواد و پیران قصد نبرد با یکدیگر کردند.

هر دو سپهبد به دشمنی هم قصد کرده و کمر بستند هم برای پادشاهی و سرزمین بود و هم برای دفاع از دین.

هر دو قسم خوردند که جنگ را تا پایان ادامه دهند و متوقف نکنند.

سوگند خوردند که امروز مشخص شود چه کسی به نتیجه می‌رسد و چه کسی از میدان جنگ پیروز بیرون می‌آید.

دو بلندی در دو سوی سپاه بود که می‌توانستی از آنجا اطراف را ببینی.

یکی از بلندی‌ها در سوی لشکر ایران بود و دیگری در سوی لشکر توران که از انجا دوردست دیده می‌شد.

در مقابل دشت مسطح بود و تا زنده می‌توان از آن گذشت.

سپهدار گودرز نشان کرد که هر کسی از جنگاوران

کی از دشمنان را به سرعت بکشد پرچم پیروزی را فورا بالا ببرند.

سپهدار پیران نیز بر قله دیگر همین را نشان نهاد و قرار را بر این گذاشت.

پس از اینها به دشت هجوم بردند و پهلوانان و گردان به قصد کشتن آمدند.

به تمام ابزار جنگی شمشیر و گرز و تیر و کمند به جنگ پرداختند و هر گونه بند و ترفندی را آزمودند.

مردان شجاع توران و جنگجویان دلیر نیز با با گرز و شمشیر و پرند به نبرد آمدند.

هوش مصنوعی: اگر در روز جنگ جلوی تو کوهی هم بیاید، نباید در جنگیدن تردید کنی.

امادست‌هاشان به ناتوانی افتاد و خدا نیرو و زور را از آنها گرفت.

به دام بلا گرفتار شدند زیرا به ظلم و ناحق بسیار خون ریخته بودند.

اسب‌هایشان از حرکت باز ماند گویی که دست و پای اسبان به هم بسته شده بود.

راستی از آنها روی تافت و روز روشن بر آنها تار شد و خون جوشید.

خداوند جان‌آفرین آن‌چنان اراده کرد که گویی زمین‌، آن جنگاواران را در خود فرو گرفت و بلعید.

از زور و مردی که از اقبال و بخت خود داشتند برای تخت و پادشاهی خود به‌جنگ برآویختند.

نام‌آوران و بزرگان برای گرفتن پادشاهی به جنگ آمدند و جان را برای دفاع از نام و آبروی خود فدا کردند.

خشمگین به میدان نبرد آمدند و با یکدیگر دشمنی و جنگ کردند.