هوش مصنوعی: در این اشعار به نوعی به جو حاکم بر جامعه و احساس عمومی اشاره می‌شود. گوینده از خود می‌پرسد که این همه عزاداری و نوحه‌خوانی برای چه کسی است و این دوران پر از سیاهی و غم به خاطر چه کسی برپاست. به نوعی در این متن، سوالی از علت و چرایی این وضعیت می‌شود و احساسات جمعی مردم مورد تأمل قرار می‌گیرد.

هوش مصنوعی: آیا می‌دانی رنگ آسمان چه رنگی است؟ افق پاره پاره شده و این ناشی از چه ظلمی است؟

هوش مصنوعی: آیا هنوز کسی غمگین است که چهره خورشید را بشکند؟ بر روی ماه، اثر خط‌های عمیق کدام درد را نشان می‌دهد؟

هوش مصنوعی: از شدت غم، جهان و همه جای آن تاریک و غم‌انگیز شده است. این مکان غم‌انگیز و ماتم‌زده متعلق به چه کسی است؟

هوش مصنوعی: این صندلی مخمل سیاه که بر روی چرخ‌ها قرار دارد و از صاحبش، که یک پادشاه است، خالی مانده، متعلق به چه کسی است؟

هوش مصنوعی: در این شعر، شاعر به به تصویر کشیدن زیبایی و زشتی در زندگی می‌پردازد. او از خون شفق، که نمادی از غم و اندوه است، سخن می‌گوید که بر چهره روزگار ریخته شده و این باعث شده که گل‌های این باغ، دیگر به خوبی و زیبایی سابق نباشند. در واقع، او به تأثیر منفی حوادث و دردها بر زیبایی و شکوفایی اشاره می‌کند و از خود می‌پرسد که چه کسی باعث این آسیب‌ها شده است.

هوش مصنوعی: در بدن کسی دیگر خونی نمی‌ماند و همان گریه‌ای که در تلاش است، در گلوی اشک‌ها چه کسی را درگیر کرده است؟

هوش مصنوعی: گوش دادن به ناله‌ی دل انسان را از پا درمی‌آورد. این زخم که به روح و جان ضربه می‌زند، صدای کیست؟

هوش مصنوعی: دل‌ها به شدت در anguish و رنج هستند و باطنی آشفته و ویران دارند. این آه عمیق و دردناک از دل کیست که دچار این وضعیت شده است؟

هوش مصنوعی: در این جهان، ارزش زندگی و روح آدمیان به راحتی در دسترس قرار گرفته است و این درست است که بگوییم زندگی با ارزش و گرانبهاست. اما سوال اینجاست که چه کسی باید بهای این زندگی را بپردازد؟

هوش مصنوعی: آسمان پر از غم و تیره‌گی است، بنابراین بهتر است خبر دهید که این وضعیت به خاطر چه کسی است؟

هوش مصنوعی: به نظر می‌رسد که درد و رنج همه کسانی که دل‌سوز هستند، به نوعی با هم مرتبط است و این نشان‌دهنده عزاداری و غم بزرگ برای شاه شهیدان کربلاست.

هوش مصنوعی: آن دلاور بزرگ کربلا، حسین، در دشت بلا و مصیبت، مهمان تازه‌واردی است.

هوش مصنوعی: در باغ دین، حسین مانند نخل زیبایی است که بهار امامت را نمایان می‌کند و تجلی لطف و مهربانی خداوند است.

هوش مصنوعی: آن کسی که در آغوش فرشته جبرئیل به ناز و ناز داشت، همان کسی است که دل و جان پیامبر مصطفی را می‌نوازد و می‌فریبد.

هوش مصنوعی: نور چشم دل زهرا و علی، اشاره به حسن مجتبی و حسین دارد.

هوش مصنوعی: حسین در میان بیگانگان و دور از یاران و دوستانش، دینی را به دوش دارد که هیچ دلسوز و همراهی ندارد.

هوش مصنوعی: شخصی که حیا دارد و از دشمنان بی‌حیا خسته شده، به وفا پایبند است و مانند حسین تحت ظلم و جفای دیگران قرار گرفته و جان خود را از دست داده است.

هوش مصنوعی: آن کسی که با اشتیاق می‌خواند و با بی‌عدالتی در دست‌های فریبکار کوفیان گرفتار شده، حسین است.

هوش مصنوعی: این بیت به این معناست که در کربلا، افرادی از کوفه که شایسته و قابل احترام نبودند و همچنین از شام، افرادی بی‌ارزش و دون، به عنوان نماد تیرهای بلای حسین در آن واقعه حضور داشتند.

هوش مصنوعی: از دشمنان شکسته دل، دردهای فراوانی را تحمل کرده‌ام و از دوستان، حتی نسیم مهربانی و وفا را نیز نچشیده‌ام.

هوش مصنوعی: حسین مانند گل‌ها و لاله‌هاست که در مسیر نسیم، بر روی خون خود به جنب و جوش در آمده است.

هوش مصنوعی: دشمن به ما خیانت کرده و دوست به ما وفا نکرده است. ما از هیچکدام، نه از دشمن و نه از دوست، بهره‌ای نبردیم، ای حسین.

هوش مصنوعی: به علت رنج و درد ناشی از لذت‌های دنیوی، این غبار و کدورت از خواب بیدار شده و به سوی روشنی و حقیقت یعنی آینه آفتاب جلب می‌شود.

هوش مصنوعی: اگر زمانه برای سوگواری سپری شود، هر اشکی که برای فرزندان آدم ریخته می‌شود، بسیار کم است.

هوش مصنوعی: اگر ابروی زیباگان سیاه شود و این طاق به زمین بیفتد، باید این را در روز هلال محرم دانست.

هوش مصنوعی: از شدت اندوه، قامت ماه نو هم خمیده شده است و حتی آسمان هم از این غم‌ها به حالتی خمیده درآمده است.

هوش مصنوعی: آه از این درد دل‌خراش که باعث می‌شود هر چشمی خشک و بی‌اشک شود، همان‌طور که دجله بی‌آب می‌ماند.

هوش مصنوعی: ماه محرم فرارسید و خوشی‌ها به پایان رسید. دوباره زمان درد و اندوه آغاز شده است.

هوش مصنوعی: زمانی فرا رسیده که مردم به قدری در مشکلات و تحولات گرفتار شده‌اند که گمان می‌کنند همین لحظه، روز قیامت است.

هوش مصنوعی: به خاطر این اندوه، دل خورشید نیز تاریک شده است. صبحی که باید از افق طلوع کند، به حالتی شبیه به شب غم و اندوه است.

هوش مصنوعی: تا زمانی که زندگی می‌گذرد، دل همه دچار غم و اندوه است و تا شب، چشم‌ها مدام پر از اشک هستند.

هوش مصنوعی: در برابر موج‌های گریه، زمین چه ارزشی دارد؟ این سیل، معامله‌ای با عرش بزرگ و عظیم است.

هوش مصنوعی: در دشت دل، صدای ناله‌ای که شبیه صور (به معنای شیپور قیامت) است، باعث بیداری و احیای دل‌های مرده می‌شود.

هوش مصنوعی: وقتی که عاشقان و عارفان به درد و غم دل خود می‌پردازند، این درد و غم چیزی بیشتر از همه دردهاست و اهمیت بالایی دارد.

هوش مصنوعی: افسوس که دوران خوشی و خنده به پایان رسید و جز اشک‌های تلخ، چیزی برای مردم باقی نمانده است.

هوش مصنوعی: هر سال، خون شهدای کربلا مانند گل لاله در دشت کربلا می‌روید و تازه می‌شود.

هوش مصنوعی: این نکته که اکنون از دیده ما دور می‌شود، اشاره به غمی عمیق دارد: همان اندوه و درد یتیمان کربلا، که هنوز هم زخم‌هایشان تازه و تازه‌تر می‌شود.

هوش مصنوعی: آمد و در دل‌های ما جا گرفت، گرد و خاکی که در میدان کربلا به‌وجود آمد.

هوش مصنوعی: این باغبانی که گل‌های زیبا و فراوانی را از باغ کربلا برداشت کرده، در واقع هیچ آبی به آن‌ها نداده است.

هوش مصنوعی: در اینجا به طبیعت زیبا در کربلا اشاره شده که در آن، عشق و محبت با اندوه و خون در هم آمیخته است. این تصویر نشان‌دهنده‌ی خسارت‌ها و دردهایی است که در این سرزمین به وقوع پیوسته و به نوعی بیانگر آن است که زیبایی‌ها و گل‌ها نیز تحت تأثیر این حوادث تلخ رنگ و بویی دیگر یافته‌اند.

هوش مصنوعی: ای کاش لحظه‌ای که رستم دستان، قهرمان بی‌نظیر، در کربلا تنها و بدون همراه و یاری می‌ماند، هرگز پیش نمی‌آمد.

هوش مصنوعی: آن گل زیبا که به دامن پیامبر تعلق داشت، در کربلای بیابانی به دست خارها سپرده شد.

هوش مصنوعی: لشکر حلقه‌دار به دور سلیمان که همچون مهر و مور در کربلا بود، بیشتر و بیشتر شد.

هوش مصنوعی: تیغ تیز کاری کرد که در یک آن، آب را به حلق تشنه سلطان کربلا رساند.

هوش مصنوعی: در این بیت به نوعی اشاره شده است که آبی که برای موجودات وحشی و درنده به کار می‌رود، با آب و نعمت‌هایی که از سوی پیامبران و اوصیا به انسان‌ها می‌رسد، کاملاً متفاوت است. در واقع اشاره به این دارد که انسان‌های مومن و پیروان پیامبر تنها در سایه هدایت و آموزه‌های او زندگی می‌کنند و این نوع زندگی را با دستاوردهای جنگ و مبارزه پیوند می‌زنند.

هوش مصنوعی: از شدت گریه، کشتی جان ما به نابودی رسیده و به دنبال آن، دود اندوه قلب‌ها را تیره و تار کرده است.

هوش مصنوعی: تا زمانی که درد و رنج در دل وجود داشت، هرچیزی که احساس می‌شد به گریه و شیون تبدیل می‌شد و در درون، هر نفس به آه و اندوه مبدل می‌گردید.

هوش مصنوعی: از درد و غم ناشی از این واقعه، چهره شاهزادگان به رنگ خون درآمده است و بنابراین باید مانند سرنوشت تاریک، لباس‌های سیاه بپوشیم.

هوش مصنوعی: تنها غم و اندوه نیست که به انسان می‌رسد، بلکه این غم به مانند گرد و غباری است که بر آینه خورشید و ماه نشسته و جلوه آن‌ها را مخدوش کرده است.

هوش مصنوعی: پیامی از درد منتشر می‌شود تا به همه نقاط دنیا برسد و اشک‌ها در هر سو به راه افتاده‌اند.

هوش مصنوعی: ایام سخت و غم‌باری آغاز شد وقتی که ماه محرم رسید؛ این ماه نشانه‌ای از درد و سوگواری برای سال و برای ماه‌های دیگر است.

هوش مصنوعی: خورشید به عنوان نماینده زندگی و روشنی، ادعا کرد که در اینجا سوگ و اندوه وجود دارد؛ تغییر رنگ و شکستگی بر چهره‌اش نشان‌دهنده این حقیقت است که او نیز تحت تأثیر این غم قرار گرفته است.

هوش مصنوعی: هر کسی که از درد دلش در این ماه گریه کند، همانند جبرائیل از گناهانش پاک خواهد شد و مورد بخشش قرار می‌گیرد.

هوش مصنوعی: فردا زمانی که گل باز شود، چهره‌ای زیبا و دوست‌داشتنی مانند مصطفی نمایان خواهد شد که در این دهه، رنگش به زردی کاه تغییر کرده است.

هوش مصنوعی: در تلاش باش که در زمان گریه، بتوانی دلایل اشتباهات عمر طولانی‌ات را توجیه کنی و از چشمان رنجیده‌ات عذرخواهی کنی.

هوش مصنوعی: اوج نگرانی و اضطراب از لحظه‌ای است که پادشاه بزرگ دین، در آغوش جنگ و سلاحی درخشان مانند برق، ظاهر می‌شود.

هوش مصنوعی: او از خیمه بیرون آمد و با وداعی از حرم، همراه با گروهی از درد و حسرت و همچنین با توده‌ای از اشک و آه، خداحافظی کرد.

هوش مصنوعی: دوست عزیز، در اینجا به نظر می‌رسد که اشاره به این است که بی‌توجهی به اصول و قوانین دینی و معنوی وجود دارد و افرادی که به این اصول وابسته‌اند، در دنیای امروزی احساس تنهایی و بی‌پناهی می‌کنند. به عبارتی، از حال و روز معنوی و دینی جامعه نگران هستند و این نگرانی سبب می‌شود که به فراموشی دچار شوند.

هوش مصنوعی: از اندوه و غم اهل بیت، رنگ و رو مانند سیاهی می‌شود، همان‌طور که خانه‌های افرادی که در سختی به سر می‌برند، به سیاهی می‌گراید.

هوش مصنوعی: یکی در گل‌های اشک نشسته که به خاطر درد عمیقش نمی‌تواند خود را کنترل کند، و دیگری به خاطر حسرت‌هایش برزمین افتاده است.

هوش مصنوعی: در این بیت، شاعر به احساسات عمیق و درد ناشی از غم و رنج اشاره می‌کند. اشک به عنوان نمادی از غم و اندوه، بیانگر گذشته‌ای تلخ است که به خاطر ستم و بی‌عدالتی ایجاد شده است. همچنین، به این نکته اشاره می‌شود که این غم و اندوه به ماه نیز رسیده، یعنی تاثیری عمیق و وسیع دارد و نشان‌دهنده‌ی زمانی است که این درد همچنان ادامه دارد و بی‌پاسخ مانده است.

هوش مصنوعی: این بیت به توصیف دو وضعیت مختلف می‌پردازد. در یک طرف، پادشاه یا فرمانروا با خون دل به جنگ می‌رود و در نتیجه چهره‌اش درخشان و سرخ است. در طرف دیگر، دشمنی که در مقابل اوست، در عذابی سخت و سیاه‌رو باقی مانده است. به طور کلی، این تصویر نشان‌دهنده تلاش و زحمت پادشاه در برابر سختی‌ها و شکست دشمن است.

هوش مصنوعی: نظری به سمت دشمن و نظری به سمت دوست دارم، یکی از پاهایم در مسیر حرکت است و پای دیگرم در درگاه و نزدیکی مقام.

هوش مصنوعی: احساس غیرت و دفاع از خود، باعث شده که ذهن و دل‌نگرانی‌ام به سمت دشمن متمایل شود و در این لحظه، با دقت و تمرکز به اطراف نگاه می‌کنم.

هوش مصنوعی: فکر جنگ به شدت در ذهن مشغول شده و آتش اشتیاق و عزم را در وجود انسان شعله‌ور کرده است. این اشتیاق به مانند نقره‌ای درخشان، ریشه‌های اراده و عزم را به حرکت درآورده و فرد را به سمت هدف هدایت می‌کند.

هوش مصنوعی: پایش به دنبال خواسته‌ها و دستش در تلاش برای کنترل اوضاع است، در حالی که در محلی پر از نزاع، قلبش آماده جنگ است.

هوش مصنوعی: زنی در حرم با صدای بلند از پادشاه می‌خواهد که به او کمک کند و دامنش را می‌گیرد تا توجه او را جلب کند.

هوش مصنوعی: چرا ما را تنها گذاشتی و می‌روی؟ با این حال که همچنان به سوی ما می‌آیی و دل‌مشغولی‌های ما را به دوش می‌کشی.

هوش مصنوعی: به آنچه در غم تو برای من پیش آمده نگاه کن. ای همدم شب‌های تنهایی، کجا می‌روی؟

هوش مصنوعی: فرزندان فاطمه همه غمگین و بی‌پناه هستند، ای روشنایی چشم دل زهرا، چرا دور می‌شوی؟

هوش مصنوعی: ما همیشه به صد درد و غم گرفتاریم. هر وقت که خود را پنهان می‌کنی، نمی‌دانی چه می‌کنی و وقتی هم که ظاهر می‌شوی، نمی‌دانی به کجا می‌روی!

هوش مصنوعی: می‌دانی که ما بی‌یار و تنها، و ناتوان هستیم. چرا ما را به این بیابان رها کرده‌ای؟

هوش مصنوعی: تو هدایت‌گر دین و پیروی از اصول دینی هستی، اما چرا کشتی دین را به سوی انحراف می‌بری و در مسیر غلط حرکت می‌کنی؟

هوش مصنوعی: در برابر دشمنانی که بسیار زیاد هستند، مانند خورشیدی در آسمان، تو به تنهایی حرکت می‌کنی!

هوش مصنوعی: صدها جان و دل در آتش جدایی سوخته‌اند، ای شفابخش زخم‌های دل‌ها، چرا دور می‌شوی؟

هوش مصنوعی: ای یادگار یک گل در چمن، چرا در این باغ که پر از بلبلان است، از پیش آن‌ها دور می‌شوی؟

هوش مصنوعی: ما در وضعیت نابسامانی قرار گرفته‌ایم و تحت تأثیر کسانی هستیم که به ما ظلم می‌کنند و از حمایت و کمک کسی برخوردار نیستیم. در این شرایط، چه راهی پیش رو داریم؟

هوش مصنوعی: ما نه دوستی داریم که در غم‌هایمان شریک باشد و نه یاری که به ما آرامش بخشد. واقعاً در تنگنا و ناامیدی قرار گرفته‌ایم و از خداوند می‌خواهیم که به حال ما رحم کند.

هوش مصنوعی: در آن لحظه، باغ پر از غم به شکوفه درآمد و آن پادشاه به سمت فرزندانش نگریست و سخن گفت.

هوش مصنوعی: ای اهل بیت، هنگامی که به شهر یثرب می‌روید، نخستین مکانی که باید دیدن کنید، خاک و سرزمین بهترین انسان‌هاست.

هوش مصنوعی: پیام من همین قدر است که این مکان را به خاطر من آنقدر اشک بریزید که خاکش خیس شود.

هوش مصنوعی: سپس به سمت مزار زهرا می‌رود و با حالت گریه و اندوه، آنجا برای من خاکی بر سر می‌ریزند.

هوش مصنوعی: سپس آن سرمه را بر روی خاک برادرم به خاطر من بگذارید.

هوش مصنوعی: سپس با ناله و فریاد دل‌سوز خود، دوستان را از ماجرای دردناک من آگاه کنید.

هوش مصنوعی: می‌گویند: آن غریب که در دیار جفا به شهادت رسید، چاره‌ای برای کارهای دیگر بیندیشید.

هوش مصنوعی: ای دوستان؛ وقتی که نام لب‌های خشک من بر زبان می‌آید، یاد من را با اشک‌های خونین جگر خود تر کنید.

هوش مصنوعی: هر بار که یاد لب‌های مانند عقیق شما به یادم می‌آید، دامن خود را از اشک‌هایم پر از مروارید می‌کنم.

هوش مصنوعی: هر سال با آمدن محرم، مثل هلال ماه، یاد مصیبت من زنده می‌شود و شما در این ایام عزاداری و گریه می‌کنید.

هوش مصنوعی: هر اندوه یا مصیبت که در آینده تا روز قیامت رخ دهد، می‌توانید در صبر و استقامت من در برابر واقعه‌ای که برای من پیش آمد، تماشا کنید.

هوش مصنوعی: هر سختی و مشکلی که برای من پیش می‌آید، آن را کوتاه و کم‌اهمیت کنید.

هوش مصنوعی: زمانی که صدای شیون و ناله در حرم بلند شد، دل‌های کسانی که روحی مقدس دارند نیز پر از درد و اندوه شد.

هوش مصنوعی: پس از وداع و خداحافظی، بزرگ خاندان آل، به سمت میدان جنگ رفت.

هوش مصنوعی: شور و شوق او برای شهادت در هیجان و پرشتاب بودن، در تنهایی و کشمکش‌ها، و با آرامش و صبوری در نبرد به سر رسید.

هوش مصنوعی: فکر کردن به دیدار با خداوند و برنامه‌ریزی برای رسیدن به پادشاهی ابدی در ذهن.

هوش مصنوعی: در آن سو شوق و اشتیاق محبوب است که دل را به سمت خود می‌کشاند و در این سو، فکر و نگرانیم که به خانواده و وابستگان مربوط می‌شود.

هوش مصنوعی: تیغی مانند برق در دست دارد و تنها همچون خورشید است. هنگامی که این شمشیر به سوی آن لشکر گمراه کشیده می‌شود.

هوش مصنوعی: ناگهان صدای ناله و فریاد از حرم به گوش رسید که بیشتر از اندازه بود و حالتی پر از اضطراب و درد را به همراه داشت.

هوش مصنوعی: شاه دین برگشت و از حال مردم پرسید. گفتند ناگهان خبر رسید که یک کودک کوچک به زمین افتاده است.

هوش مصنوعی: به خاطر کمبود آب، مانند ماهی که بر روی زمین افتاده است، و به دلیل ضعف ناشی از تشنگی، مانند نیمه ماه شده‌ام.

هوش مصنوعی: شاه به شدت گریه کرد و کودک را از دایه گرفت و پس از آن او را در مقابل آن مردم بد نشان داد.

هوش مصنوعی: گفت: ای جمعی که کارهای ناپسند انجام می‌دهید، این کودک بی‌گناه به خاطر تشنگی مانند مو نازک شده و از خستگی ناله می‌کند.

هوش مصنوعی: آبی که بدون دلیل بر من حرام کرده‌اید، یک قطره از آن را به من ببخشید تا این ناگناهی حلال شود.

هوش مصنوعی: پس کسی که از چشمه تیر خونین آب می‌ریزد، به یقین آبی به حلق تشنه او می‌ریزد.

هوش مصنوعی: از آن آتش ظلم که زمانه برافروخت، دل‌های مردم سوخت، چه به صورت پنهان و چه به شکل آشکار.

هوش مصنوعی: در آسمان‌های هفت‌گانه صدای بلندی برخاست و ملائکه به شدت نالیدند، در حالی که جن و پری نیز به صورت زاری و اندوه‌بار گریستند.

هوش مصنوعی: آب بی‌قرار و متلاطم در درون زمین به حالت ساکن و سنگینی مثل کوه در می‌آید، در حالی که خاک پایدار و محکم سبک و ریزشده مانند غباری در حال حرکت است.

هوش مصنوعی: دود در دل آتش پیچیده و از این ظلم، باد خاک را بر سر می‌زند و به گونه‌ای می‌شود که آب خاکی به خاکسپاری می‌رسد.

هوش مصنوعی: به طور خلاصه می‌توان گفت: طوفان زبانه‌کشید تا این داستان را به بالاترین نقاط برساند و نسیم وزیدن گرفت تا این اندوه را به همه جا منتقل کند.

هوش مصنوعی: از شدت گریه، خانه‌های آسمانی‌ها ویران شده و ناله‌های عالمان روحانی را به شدت تحت تاثیر قرار داده است.

هوش مصنوعی: به خاطر انتقادات و سرزنش‌های روحانیان، دل او مانند خاکی در آتش غیرت و غیرت‌نامه می‌سوزد.

هوش مصنوعی: روحانیان بااخلاق از این درد و غم به شدت رنج می‌برند و دل‌هایشان پر از درد است. نمی‌دانم باید چه بگویم که حالشان چگونه است.

هوش مصنوعی: بار دیگر، زمانی که محبوبی که روح و جان را شاد می‌کند، برای جنگ با آن قوم بی‌پایان به قصد آمده است.

هوش مصنوعی: احمد مختار، لباس جنگ پوشید و شمشیر حیدر، که نشان قدرت و شجاعت است، را بر دوش خود قرار داد.

هوش مصنوعی: در آغوش زرهی که یادگار جعفر طیّار است، بر سر عمامه‌ای نشانی از حسن مجتبی وجود دارد.

هوش مصنوعی: تیغی تند و سریع مانند برق و اسبی چابک مانند آتش، آبی در دست دارد و آتش را زیر پا نگه داشته است.

هوش مصنوعی: آبی که شبیه شعله‌های در حال سوختن است، اما در زمان هجوم دشمن نباید آن را آرام و بی‌دفاع تصور کنی.

هوش مصنوعی: آب به درون رفت و خاری و علفی را برداشت، آتش در آن جمع بی‌هویت‌ها افتاد.

هوش مصنوعی: شعله‌ای به شدت از سینه‌ام برمی‌خیزد و به زبانی بی‌تابی می‌کند، در حالی که از شدت تشنگی، دانه‌هایی چون عقیق را به دهان آورده‌ام.

هوش مصنوعی: اگر آب را بسته‌اند، هیچ‌اشکالی ندارد، چرا که خود تشنگی چگونه می‌تواند به آن لعل زیبایی آسیب بزند؟

هوش مصنوعی: آرزو و اشتیاق به شدت وجودش را تحت تاثیر قرار داده و او به قدری در این تشنگی بی‌پایان غرق شده که احساس می‌کند خونش مانند آبی از ریشه هر تار مویش جاری می‌شود.

هوش مصنوعی: پرتو خورشید بر زمین افتاده و حالتی مانند موی درهم ریخته و ضعیف پیدا کرده است.

هوش مصنوعی: چرا در آن لحظه آسمان زیر و رو نشد و این کشتی هلالی چرا غرق خون نشد؟

هوش مصنوعی: وقتی شاهزاده از اسب به زمین افتاد، انگار که خورشید از آسمان به روی زمین سقوط کرده است.

هوش مصنوعی: در دشت اسرار، خارهایی دردناک در دل وجود دارد و دریای رازها که همچون موجی پر التهاب، بر پیشانی نقش بسته است.

هوش مصنوعی: صدای شتر به بلندای آسمان هفتم رسید و ناله و فریاد در آسمان هشتم طنین‌انداز شد.

هوش مصنوعی: زمان تغییر کرد و اوضاع به شکل دیگری درآمد. زمین به آسمان آمد و آسمان بر زمین افتاد.

هوش مصنوعی: بنیاد دین و اصول شرع به خاطر مشکلات و فسادها به شدت آسیب دیده و تحت تأثیر قرار گرفته است و نقایص زیادی به درون دین قدیمی راه یافته است.

هوش مصنوعی: به زودی کشتی ایمان در خطر نابودی قرار می‌گیرد، زیرا اضطراب و نگرانی به دریای دین وارد شده است.

هوش مصنوعی: توفان تند و شدید شبهه، به عمق دل نفوذ کرد به‌طوری که اضطراب باعث شد تا در قصر یقین رخنه کند.

هوش مصنوعی: آمدن قیامتی در نظر اهل بیت به گونه‌ای است که مانند این می‌ماند که چشم بر سمند پادشاه دین افتاده باشد.

هوش مصنوعی: خون درد از زین اسب برآمد و به خاطر درد و رنجی که تحمل کرده‌ام، در میان زین و افسار، به شکل چین و شکن قرار گرفت.

هوش مصنوعی: صدا و ناله‌های مردم به قدری شدید بود که به آسمان رسید و از شدت اضطراب، لرزشی به عرش خداوند افتاد.

هوش مصنوعی: در دشت کربلا، تمامی اشک‌ها و گریه‌ها به مانند جواهراتی با ارزش و زیبا تبدیل شدند.

هوش مصنوعی: هر یک از اهل بیت پیامبر با حال و زبان خود، به نوعی آوازه‌خوانی کردند که مضمون این سخن را بیان کرد.

هوش مصنوعی: تو رفتی و دلی پر از غم برای ما باقی گذاشتی، ما را در روزهای تاریک و سوگواری تنها گذاشتی.

هوش مصنوعی: تو رفتی و در حالی که خوشحالی، دل ما را با خود نبردی و با خود صد درد و غم باقی گذاشتی.

هوش مصنوعی: تو به گونه‌ای از زندگی و زمان جدا شدی، مانند شب قدر که در حجاب و پوشش است. این تیرگی و ظلمت را به ماه محرم منتقل کردی.

هوش مصنوعی: تو مانند آفتابی از این دنیای تاریک رفتی و روزهای سیاه را بر انسان‌ها گذاشتی.

هوش مصنوعی: تو به نزد پدر و جدّ خودت رفتی و ما را در اینجا تنها و بی‌کس و پر از غم گذاشتی.

هوش مصنوعی: رفته‌ای و ما را در کنار خود غرق در اشک و اندوه رها کرده‌ای.

هوش مصنوعی: جن و فرشتگان از دوری تو در حال گریه‌اند و این درد و سوختن تنها بر دل انسان باقی نمانده است.

هوش مصنوعی: تو رفتی و حالا اوضاع یتیمان مانند موهای درهم و بی‌نظم شده است.

هوش مصنوعی: ما را در وضعیتی دشوار و بی‌کس رها کردی، در حالی که دشمنان به ما حمله‌ور هستند و هیچ دوستی یا همدمی نداریم که از ما حمایت کند.

هوش مصنوعی: اهل بیت به تو دل خوش دارند، حتی با وجود همه ستم‌ها، تو بر زخم‌ها مرهم گذاشتی.

هوش مصنوعی: روح پیامبر به خاطر این اندوه به شدت گریست و جان حضرت فاطمه چنان در غم او بی‌تاب شد که نمی‌دانم چگونه می‌توانم توصیف کنم که او چگونه گریست.

هوش مصنوعی: او از لحظه‌ای سخن می‌گوید که فاطمه، دختر پیامبر اسلام، مادر حسین و حسن - دو بزرگوار عالم دین و شایستگی‌های انسانی - دچار مصیبت و درد می‌شود. این لحظه برای او بسیار غم‌انگیز و دردناک است.

هوش مصنوعی: با لباس‌های پاره و جان نگران، در حالتی پر از اندوه و در شرایطی غم‌انگیز به سر می‌برم.

هوش مصنوعی: در روز قیامت با صدای بلندی، دندان‌های شکسته‌ی پیامبر را به نمایش می‌گذارند.

هوش مصنوعی: بر روی سرش مانند گل لاله، به خاطر ریختن خون، عمامه‌اش به خون رنگین شده و به حرکت درآمده است. تاریخی از فداکاری و شهدای بزرگی را نشان می‌دهد.

هوش مصنوعی: پوشیده‌ام از سمت راست جامه‌ای سبز که نماد زیبایی است و از سمت چپ لباسی به رنگ قرمز که نشان‌دهندهٔ مقام و جایگاه سلطان کربلاست.

هوش مصنوعی: زلزله‌ای به پا می‌شود که حتی عرش را به لرزه درمی‌آورد و شورشی برمی‌خیزد که پیامبران نیز از درد آن رنج می‌کشند.

هوش مصنوعی: شخصی که ناراحت و آشفته است، به خاطر این رفتار زشت و ناپسند، از این اتفاق و مشکل فریاد می‌کشد و صدای اعتراضش را بلند کرده است.

هوش مصنوعی: در بالای عرش، فرشتگان، جن‌ها و پری‌ها برای استدلال و ارائه شهادت بر برحق بودن ادعایش، به دادگاه می‌آیند.

هوش مصنوعی: دست صدق به طرف عرش دراز شده و زانو زده در محضر داوری که جزا می‌دهد.

هوش مصنوعی: فرشتۀ وحی از این عمل زشت به شدت نگران و مضطرب می‌شود و حتی پیامبر نیز از این کار ناپسند به خود می‌لرزد.

هوش مصنوعی: در آن روز که نتیجه اعمال زشت مشخص می‌شود، چگونه خواهد بود؟ و در روز قیامت، ثمره این کارها چه خواهد شد؟