فیاض لاهیجی » دیوان اشعار » رباعیات » شمارهٔ ۹

<div class="b" id="bn1"><div class="m1"><p>هر چند که دل لبالب از نور خداست</p></div>
<div class="m2"><p>لیکن به مثل قطره کجا بحر کجاست؟</p></div></div>
<div class="b" id="bn2"><div class="m1"><p>داند نظری کو به حقیقت بیناست</p></div>
<div class="m2"><p>کابینه اناالعکس اگر گفت؟ خطاست</p></div></div>

شمارهٔ ۱۰

هر چند که دل لبالب از نور خداست
لیکن به مثل قطره کجا بحر کجاست
داند نظری کو به حقیقت بیناست
کابینه اناالعکس اگر گفت خطاست

هوش مصنوعی: این شعر به تضاد میان نور و حقیقت الهی و محدودیت‌های انسان اشاره دارد. شاعر بیان می‌کند که اگرچه دل انسان از نور خدا پر است، اما مانند قطره‌ای در دریا، نمی‌تواند عظمت و وسعت خدا را درک کند. تنها کسی که به حقیقت نظر دارد، می‌تواند این محدودیت‌ها را درک کند و هر گونه ادعایی درباره حقیقت و خداوند را به چالش بکشد.

شمارهٔ ۸

شمارهٔ ۹

هوش مصنوعی: با وجود اینکه دل پر از نور الهی است، اما مانند قطره‌ای در مقابل دریا، چگونه می‌توان به عظمت آن پی برد؟

هر چند که دل لبالب از نور خداست

لیکن به مثل قطره کجا بحر کجاست؟

هوش مصنوعی: کسی که به واقعیت‌ها دقیقاً نگاه می‌کند، می‌فهمد که اگر نظری به خلاف حقایق ابراز شود، اشتباه است.

داند نظری کو به حقیقت بیناست

کابینه اناالعکس اگر گفت؟ خطاست

شمارهٔ ۹

اطلاعات

برگردان به زبان ساده