فیاض لاهیجی » دیوان اشعار » رباعیات » شمارهٔ ۴۶

<div class="b" id="bn1"><div class="m1"><p>تب، رو به من از غایت بی‌شرمی کرد</p></div>
<div class="m2"><p>وز تاب تب استخوان من نرمی کرد</p></div></div>
<div class="b" id="bn2"><div class="m1"><p>تنها نگذاشت یک دمم تا به سحر</p></div>
<div class="m2"><p>ممنون‌ تبم که خوش به من گرمی کرد</p></div></div>

دیوان ملا عبدالرزاق فیاض لاهیجی به کوشش امیربانوی کریمی - ملا عبدالرزاق فیاض لاهیجی - تصویر ۲۷۷

شمارهٔ ۴۷

تب رو به من از غایت بی شرمی کرد
وز تاب تب استخوان من نرمی کرد
تنها نگذاشت یک دمم تا به سحر
ممنون  تبم که خوش به من گرمی کرد

هوش مصنوعی: این شعر درباره تجربه تب و احساساتی است که شاعر در اثر آن تجربه می‌کند. تب باعث بی‌تابی و نرمی استخوان‌های او می‌شود و او را در تمام مدت شب تنها نمی‌گذارد. با وجود این، شاعر از تب خود تشکر می‌کند زیرا به او گرمی و حرارت می‌بخشد.

شمارهٔ ۴۵

شمارهٔ ۴۶

هوش مصنوعی: تب به قدری بی‌پروا و سرکش شده بود که به سراغ من آمد و با شدت خود، استخوان‌هایم را نرم و بی‌رمق کرد.

تب، رو به من از غایت بی‌شرمی کرد

وز تاب تب استخوان من نرمی کرد

هوش مصنوعی: لحظه‌ای هم من را تنها نگذاشت و تا صبح سپاسگزار این عشق هستم که به من گرمی و حرارت می‌دهد.

تنها نگذاشت یک دمم تا به سحر

ممنون‌ تبم که خوش به من گرمی کرد

شمارهٔ ۴۶

اطلاعات

برگردان به زبان ساده