فیاض لاهیجی » دیوان اشعار » رباعیات » شمارهٔ ۴۴

<div class="b" id="bn1"><div class="m1"><p>هر گاه که آن زهره جبین می‌رقصد</p></div>
<div class="m2"><p>از بسکه لطیف و دلنشین می‌رقصد</p></div></div>
<div class="b" id="bn2"><div class="m1"><p>از بهر نثار سروِ قدش همه را</p></div>
<div class="m2"><p>دل در بر و جان در آستین می‌رقصد</p></div></div>

شمارهٔ ۴۵

هر گاه که آن زهره جبین می رقصد
از بسکه لطیف و دلنشین می رقصد
از بهر نثار سرو قدش همه را
دل در بر و جان در آستین می رقصد

هوش مصنوعی: این شعر به زیبایی و لطافت زنی اشاره دارد که هنگام رقصیدن، همه را مجذوب خود می‌کند. عشاق و دل‌باختگان به خاطر قد زیبا و دلنشین او، دل و جانشان را به او تقدیم می‌کنند و تحت تأثیر رقص او قرار می‌گیرند.

شمارهٔ ۴۳

شمارهٔ ۴۴

هوش مصنوعی: هر زمان که آن دختر زیبا و خوش‌چهره به شدت می‌رقصد، به خاطر لطافت و دلنوازی‌اش، زیبایی خاصی پیدا می‌کند.

هر گاه که آن زهره جبین می‌رقصد

از بسکه لطیف و دلنشین می‌رقصد

هوش مصنوعی: به خاطر زیبایی و قامت دلپذیر او، هر کسی در دلش عشق و احساس دارد و جانش را فدای او می‌کند.

از بهر نثار سروِ قدش همه را

دل در بر و جان در آستین می‌رقصد

شمارهٔ ۴۴

اطلاعات

برگردان به زبان ساده