فیاض لاهیجی » دیوان اشعار » رباعیات » شمارهٔ ۳۸

<div class="b" id="bn1"><div class="m1"><p>مرگم ز ره هلاک برمی‌دارد</p></div>
<div class="m2"><p>وین خرمنِ پاک پاک برمی‌دارد</p></div></div>
<div class="b" id="bn2"><div class="m1"><p>دستم ز علایق بدن می‌گسلد</p></div>
<div class="m2"><p>یکباره مرا ز خاک برمی‌دارد</p></div></div>

شمارهٔ ۳۹

مرگم ز ره هلاک برمی دارد
وین خرمن پاک پاک برمی دارد
دستم ز علایق بدن می گسلد
یکباره مرا ز خاک برمی دارد

هوش مصنوعی: در این ابیات، شاعر از مرگ سخن می‌گوید که او را از وابستگی‌های دنیوی جدا کرده و به سوی حقیقت می‌برد. او بیان می‌کند که مرگ مانند این است که او را از خاک و علایق بدن آزاد کرده و به مرحله‌ای بالاتر و پاک‌تر منتقل می‌کند.

شمارهٔ ۳۷

شمارهٔ ۳۸

هوش مصنوعی: مرگ من را از راه毁掉 کننده دور می‌کند و این زادگاه یا دنیای پاک و بی‌گناه را از من می‌گیرد.

مرگم ز ره هلاک برمی‌دارد

وین خرمنِ پاک پاک برمی‌دارد

هوش مصنوعی: دل از محبت‌های دنیایی رها می‌شود و ناگهان از خاک و ریشه‌ام جدا می‌شود.

دستم ز علایق بدن می‌گسلد

یکباره مرا ز خاک برمی‌دارد

شمارهٔ ۳۸

اطلاعات

برگردان به زبان ساده