فیاض لاهیجی » دیوان اشعار » رباعیات » شمارهٔ ۲۸

<div class="b" id="bn1"><div class="m1"><p>عشق است میی که ساقیش عرفانست</p></div>
<div class="m2"><p>بی‌دست و پیاله دل به دل گردانست</p></div></div>
<div class="b" id="bn2"><div class="m1"><p>فیّاض به درد عشق خو کن کاین درد</p></div>
<div class="m2"><p>درمان هزار درد بیدرمانست</p></div></div>

دیوان ملا عبدالرزاق فیاض لاهیجی به کوشش امیربانوی کریمی - ملا عبدالرزاق فیاض لاهیجی - تصویر ۱۹۹

دیوان فیاض لاهیجی به کوشش جلیل مسگرنژاد - عبدالرزاق لاهیجی (فیاض) - تصویر ۱۱۰

شمارهٔ ۲۹

عشق است میی که ساقیش عرفانست
بی دست و پیاله دل به دل گردانست
فیاض به درد عشق خو کن کاین درد
درمان هزار درد بیدرمانست

هوش مصنوعی: شعر درباره عشق و عرفان است. عشق مانند می‌ای است که ساقی‌اش عرفان است و بدون نیاز به دست و پیاله می‌تواند دل‌ها را به هم وصل کند. این عشق، گرچه دردناک است، اما این درد به نوعی درمان‌کننده تمامی دردهای دیگر است.

شمارهٔ ۲۷

شمارهٔ ۲۸

هوش مصنوعی: عشق همانند نوشیدنیی است که سربازش، عرفان است. این عشق بدون نیاز به دست و جام، دل‌ها را به یکدیگر متصل می‌کند.

عشق است میی که ساقیش عرفانست

بی‌دست و پیاله دل به دل گردانست

هوش مصنوعی: عشق را به عنوان یک نعمت بپذیر و با درد آن سازگار شو، زیرا این درد می‌تواند درمان کننده هزاران مشکل و دردی باشد که حل نشدنی به نظر می‌رسند.

فیّاض به درد عشق خو کن کاین درد

درمان هزار درد بیدرمانست

شمارهٔ ۲۸

اطلاعات

برگردان به زبان ساده