گنجور

شمارهٔ ۲۳

هر کس که تعلّقش به هستی بیش است
گر بگذرد از خویش به جای خویش است
تا هست، گذشتن هنرِ درویش است
وقتی که نباشد همه کس درویش است

اطلاعات

وزن: مفعول مفاعیل مفاعیل فعل (وزن رباعی)
قالب شعری: رباعی
منبع اولیه: ویکی‌درج

* با انتخاب متن و لمس متن انتخابی می‌توانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.

برگردان به زبان ساده

هر کس که تعلّقش به هستی بیش است
گر بگذرد از خویش به جای خویش است
هوش مصنوعی: هر کسی که وابستگی‌اش به وجود و هستی بیشتر باشد، وقتی از خود عبور کند و از خود بگذرد، در واقع به جایگاهی بالاتر و حقیقی‌تر دست یافته است.
تا هست، گذشتن هنرِ درویش است
وقتی که نباشد همه کس درویش است
هوش مصنوعی: این جمله به این معناست که هنر واقعی و فضیلت یک درویش در شرایطی نمایان می‌شود که او بتواند از سختی‌ها و مشکلات عبور کند. اما وقتی که همه چیز از دست برود و هیچ‌کس نباشد، در واقع آدم‌ها همگی درویش خواهند بود و این، هنر و فضیلت خاص او نخواهد بود.