فیاض لاهیجی » دیوان اشعار » رباعیات » شمارهٔ ۱۸

<div class="b" id="bn1"><div class="m1"><p>امروز که دیدار تو ما را عیدست</p></div>
<div class="m2"><p>از داغ تو سینه گلشن امیّدست</p></div></div>
<div class="b" id="bn2"><div class="m1"><p>گلگونة روی تو ز خون دل ماست</p></div>
<div class="m2"><p>ورنه زردی لازمة خورشیدست</p></div></div>

شمارهٔ ۱۹

امروز که دیدار تو ما را عیدست
از داغ تو سینه گلشن امیدست
گلگونة روی تو ز خون دل ماست
ورنه زردی لازمة خورشیدست

هوش مصنوعی: شاعر در این ابیات بیان می‌کند که دیدار معشوق، برای او و دیگران مانند عیدی است. او از درد و غم جدایی صحبت می‌کند که بر دل‌ها سایه افکنده و این غم به زیبایی چهره معشوق رنگ و بویی خاص داده است و در نهایت به این نکته اشاره می‌کند که زردی و غم و اندوه از ویژگی‌های زندگی است، در حالی که عشق و امید می‌تواند به رنگ و زیبایی بخشی به آن ببخشد.

شمارهٔ ۱۷

شمارهٔ ۱۸

هوش مصنوعی: امروز که دیدن تو برای ما جشن و شادی است، دلتنگی و غم تو باعث شده که دل گلستان پر از انتظار و امید باشد.

امروز که دیدار تو ما را عیدست

از داغ تو سینه گلشن امیّدست

هوش مصنوعی: رنگ و زیبایی چهره‌ات ناشی از رنج و درد دل ماست، در غیر این صورت زردی از آن خورشید است.

گلگونة روی تو ز خون دل ماست

ورنه زردی لازمة خورشیدست

شمارهٔ ۱۸

اطلاعات

برگردان به زبان ساده