هوش مصنوعی: ای کسی که در صدر و اوج جهان و عالم هستی و فضیلت قرار داری، آسمان به خاطر خدمت و ارادت تو به جان و دل نازک می‌کند.

هوش مصنوعی: کودکان برای پرورش و یادگیری در این دنیا آمده‌اند و زمان آن فرامی‌رسد که طبیعت خوب مادری بر آن‌ها تأثیر بگذارد.

هوش مصنوعی: شاید اگر زیبایی و جاذبه‌های طبیعی تو به نمایش گذاشته شود، در نظر دیگران به قدری شگفت‌انگیز باشد که ادعای پیامبری کند.

هوش مصنوعی: سرنوشت و تقدیر به هیچ وجه باعث نمی‌شوند که امیدی به آینده داشته باشی، اما اندیشه ناب تو می‌تواند سرنوشت جدیدی برایت رقم بزند.

هوش مصنوعی: کتاب کمال تو همچون شعله‌ای از شوق، مانند تابش خورشید در دنیای گردون، درخشندگی و زیبایی خاصی دارد.

هوش مصنوعی: در میان خروش و تلاطم افکار، آیا نمی‌توانی با ثباتی و استواری خود همچون کوهی، آرامش را برای خود به ارمغان بیاوری؟

هوش مصنوعی: کجاست خطی که بتواند به خوبی و استقامت، ویژگی‌های فکری تو را متمرکز کند و افق‌های جدیدی را برای تفکر تو باز کند؟

هوش مصنوعی: زمانی که فرشتگان وصف جمال و عظمت تو را بیان کنند، آسمان نیز به خاطر تو گوینده‌ای خواهد شد که در آن به سخنرانی می‌پردازد.

هوش مصنوعی: با بی‌سلیقگی، ماه نو به دنبال ارزش و شرف، تصمیم می‌گیرد در ستایش تو شعر بسراید.

هوش مصنوعی: اگر نوری از زیبایی‌ات به او برسد، ماه چاق و پررنگ می‌شود و مهر و خورشید لاغر خواهند شد.

هوش مصنوعی: در حال حاضر، وقتی که نور درخشان ذهن تو از دانه‌های شن دشت می‌تابد، دیگر نیازی به نگاه آسمان نیست.

هوش مصنوعی: زیبایی و زینت عروس خیال تو بر دست و پای معشوق دین، چون زیوری می‌درخشد.

هوش مصنوعی: فطرت تو به اوج قداست و عظمت می‌رسد و در آن ارتفاع، برتری و امتیاز پیدا می‌کند.

هوش مصنوعی: در آنجا که اراده و کوشش تو با generosity (سخاوت) همراه باشد، دریا به اندازه یک قطره سنگ‌ریزه به نظر می‌رسد.

هوش مصنوعی: زبان انسان از شرم و خجالت به سخن نمی‌آید در مکانی که ماهیت و ذات واقعی‌اش باید حرف بزند.

هوش مصنوعی: وقتی تو با قلم زیبای خود به نوشتن مشغول می‌شوی، کلامت مانند خون دل در کاسه کبک پرواز می‌کند.

هوش مصنوعی: اگر آتش طبیعتت را بشکند و پرده‌اش را کنار بزند، هوای وجودت به رنگ خاکستری درمی‌آید.

هوش مصنوعی: خورشید در آسمان به نام‌های زیبایی شناخته می‌شود، در سرزمینی که مزاج آن با خوشی‌ها و شادی‌ها سازگار است.

هوش مصنوعی: به خاطر عطر و زیبایی جمع تو، خورشید و آسمان هم به خود می‌بالند.

هوش مصنوعی: ای پادشاه، به خاطر نگرانی از اینکه مبادا به لطف گسترده‌ات، این بنده‌ات برتری‌اش را بر ماه و ستاره مشتری پیدا کند.

هوش مصنوعی: آسمان به طریقی ناعادلانه مرا از تو دور کرده است، امیدوارم لطف تو به کمکم بیاید و این ظلم را برای من جبران کند.

هوش مصنوعی: در چشمانم دوری تو را می‌بینم و بر تنم که از تو جداست، مژگانم شبیه سنان و موهایم مانند خنجر می‌شود.

هوش مصنوعی: به زودی چنان می‌شود که درد جدایی، زندگی را از من خسته کرده و مرا از وجودم بی‌نیاز کند.

هوش مصنوعی: اگر نبود عذاب و درد، مرگ برای من چه اهمیتی داشت؟ من که هستی‌ام رهاست و از این به بعد من را به سمت هیچ‌چیز هدایت خواهد کرد.

هوش مصنوعی: تا زمانی که دیو جدایی خاطر مرا نراند، آن کسی که دیده‌ام، نگاهی با زیبایی چون پری به من افکند.

هوش مصنوعی: آینه امید من به خاطر جدایی تار شده است. چه کسی وجود دارد که بتواند آن را صیقل بزند و دوباره روشن کند؟

هوش مصنوعی: در اینجا شاعر به این موضوع اشاره می‌کند که سرنوشت و زمان، بدون در نظر گرفتن احساسات و آرزوی او، باعث جدایی‌اش از معشوق شده است و از اینکه چنین حالتی بر او تحمیل شده، ناامید و نگران است. به‌خصوص نگران است که هیچ چیز نتواند مقام و جایگاه او را از این رنج و فراق بالاتر ببرد.

هوش مصنوعی: من به خاطر مسلمان بودنم در دردسر افتاده‌ام، زیرا در کشورهای بیگانه هیچ‌کس حاضر نیست این کفر را بپذیرد.

هوش مصنوعی: به خاطر این که آسمان اجازه ندهد، زمین خسته می‌شود و به رنگ خاکستری در می‌آید، این موضوع را نباید نادیده گرفت.

هوش مصنوعی: لطفی کن تا کسی که در مشکلاتی گرفتار شده، بتواند از آن رهایی یابد و در خدمت تو با دل شاد، وظیفه‌اش را انجام دهد.

هوش مصنوعی: این بیت به این معناست که وقتی کسی از در تو وارد می‌شود، آنقدر زیبا و جذاب است که حتی آسمان هم به خاطر او خم می‌شود و آفتاب به عنوان گواهی بر زیبایی‌اش بر او می‌تابد.

هوش مصنوعی: همیشه بخواه که شانس تو جوان و شاداب باشد و همچون آسمان گرداگرد دشمنان تو بچرخد.