هوش مصنوعی: ای کسی که در دستانت ورق مانند چهره زیبا به‌طور طبیعی و بدون استفاده از قلم، نقش و نگار می‌زند، حتی بر روی آب.

هوش مصنوعی: او نماد شگفتی‌های طبیعت است و توان خلاقیت تو، از توانایی بیان کردن او، بیشتر است.

هوش مصنوعی: درخت نخل با قد بلند و اراده قوی خود به یاد تو، طراوت و زیبایی باغ را حفظ کرده و هزاران سایه‌نشین را به مانند آفتاب در دل خود جای داده است.

هوش مصنوعی: گفتی به من پاسخ بده، ولی آن‌طور که انتظار داری نیست. تنها نکته‌ای که می‌توان گفت این است که این حرف، نوعی فروتنی است و قابل قبول نیست.

هوش مصنوعی: اما آزار بیش از حد من را ناراحت کرده بود، چون صدای ناله‌ام باعث خشم او نمی‌شد.

هوش مصنوعی: از ناله‌ام بسیار ناراحت و مضطرب شده‌ای، در حالی‌که اضطراب من به اندازه یک قطره است و دریا نمی‌تواند به خاطر آن بجوشد.

هوش مصنوعی: من به اندازه‌ای که بتوانم با سرزنش‌های تو مقابله کنم نیستم؛ باید به اندازه‌ی صبوری و تحمل خودم، این می را بنوشم.

هوش مصنوعی: این جمله به این معناست که فکر و گمان من درباره احسان و کمک تو، نسبت به کسی مانند من، همچون یک افترای کوچک در مقابل مهری بزرگ و وسیع است. به عبارتی دیگر، احساس من در برابر لطف و محبت تو بسیار ناچیز و کم‌ارج است.

هوش مصنوعی: موضوعی که مطرح کردم این است که جوانی و دوران شکوفایی، همانند بهار چشمان ادب، نباید به خاطر غفلت از بین برود و باید بیدار و هوشیار باقی بماند.

هوش مصنوعی: اگر به کمال و درک بالا رسیدی، هنر و استعداد تو از خودت است. مانند ماه که نوری را که از خورشید می‌گیرد، به دیگران منتقل می‌کند.

هوش مصنوعی: رحمت و فیض از جانب خداوند است و خود او نیز منبع اصلی این فیض‌هاست. اگرچه این برکات مانند جریانی از آب در جریان است، اما به آرامی و تدریجاً ظاهر می‌شوند.

هوش مصنوعی: غیر از نزدیکی و دوری نسبت به منبع، هیچ چیز دیگری وجود ندارد. سیلاب در پایین دست به سرعت از بالا سرازیر می‌شود.

هوش مصنوعی: اگر تو از من بهره‌ای بهتر بردی، بدان که من همچون ماه در شب چهاردهم هستم و از خورشید کمتر نیستم.

هوش مصنوعی: شاگردی که به درستی تربیت شده باشد، ارزشش از استاد بیشتر است، زیرا او می‌تواند مانند شعله‌ای تند و روشن از خود نور بپاشد، حتی اگر در شرایط سختی قرار گیرد.

هوش مصنوعی: این بیت به این معناست که پاسخ سوالی که در ذهنت وجود دارد، مانند غنچه‌ای است که تو آن را با فکر و تأمل خود بسته‌ای. یعنی تو به کنکاش و تفکر در این موضوع پرداخته‌ای، اما زبان من هنوز نتوانسته است به بیان آن پاسخ بپردازد.