هوش مصنوعی: نگران نباش از همدمی که غمگین است، چون او با این حال آشناست. و از کسی که درد را مدام یادآوری می‌کند، چیزی نگو زیرا او نیز با این درد آشناست.

هوش مصنوعی: وقتی دل من صدای بیگانگی را می‌شنود، از سایه‌ی کسی که آشنا و نزدیک است، می‌گریزد.

هوش مصنوعی: شادی و دوستان خوشحال برای من غریبه‌اند؛ من در حالتی از اندوه و غم هستم که این حال برای من آشناست.

هوش مصنوعی: دردی که از جدایی او بر من نشسته، برایم خوشایند نیست، حتی اگر کسی بخواهد با کلام خود آرامم کند.

هوش مصنوعی: صبر من مانند هزار کشتی است که در دریای غم و اشک‌های مکرر غرق می‌شود، ولی این دریای غم برای من آشناست.

هوش مصنوعی: من از گفت‌وگوهای شاد و پرانرژی فرار می‌کنم، چون آن‌ها برای من دلنشین نیستند. به جای آن، به سراغ حالت‌های غمگین می‌روم که برایم آشنا و راحت هستند.

هوش مصنوعی: خود را در برابر معشوق بی‌احساس نشان نده، چرا که اشک‌های سوزان تو مانند شبنمی که از آشنایی رنج می‌برد، بر لطافت گل تأثیر می‌گذارد.