شمارهٔ ۶۵
رویش که هست رنگ ز رخسار مه ربا
ما را ازوست چهرة رنگین چو کهربا
تا چند دردسر کشم از افسر خرد
ای بوی گل کجاست جنون کله ربا؟
ما اهل مصر صرفه به کنعان نمیدهیم
با ماست زور جذبة یوسف ز چه ربا
در چنبر خمش دل ما را چه اعتبار
چوگان زلف او که بود گوی مهربا
فیّاض اوج عزّت جاویدت آرزوست
هان گوهر مراد خود از خاک ره ربا
اطلاعات
وزن: مفعول فاعلات مفاعیل فاعلن (مضارع مثمن اخرب مکفوف محذوف)
قالب شعری: غزل
منبع اولیه: ویکیدرج
* با انتخاب متن و لمس متن انتخابی میتوانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.
برگردان به زبان ساده
رویش که هست رنگ ز رخسار مه ربا
ما را ازوست چهرة رنگین چو کهربا
هوش مصنوعی: چهرهی زیبا و دلربا همچون ماه، رنگش به خوبی دیده میشود و ما از آن لذت میبریم. چهرهای رنگین و دلنشین مانند کهربا.
تا چند دردسر کشم از افسر خرد
ای بوی گل کجاست جنون کله ربا؟
هوش مصنوعی: مدت زیادی است که از مشکلات و دردسرهای این افسر بیخود رنج میبرم، بوی گل کجاست که موجب شوق و دیوانگی میشود؟
ما اهل مصر صرفه به کنعان نمیدهیم
با ماست زور جذبة یوسف ز چه ربا
هوش مصنوعی: ما از مردم مصر هستیم و حاضر نیستیم زیبایی و جذابیت خود را با سرزمین کنعان عوض کنیم. قدرت کشش و جاذبهای که داریم، ناشی از جذابیت یوسف است و به همین دلیل نیازی به فریب دیگران نداریم.
در چنبر خمش دل ما را چه اعتبار
چوگان زلف او که بود گوی مهربا
هوش مصنوعی: دل ما در غم و هجران او گرفتار است، مانند گوی بازی چوگان که در دستان او حرکت میکند و تلاش برای فرار از دست او جز حسرتی به جا نمیگذارد. زلفهای او مانند گوی مهربانی است که همه دلها را به خود جلب میکند.
فیّاض اوج عزّت جاویدت آرزوست
هان گوهر مراد خود از خاک ره ربا
هوش مصنوعی: خالق و بخشندهای که اوج عظمت و افتخار تو را آرزو میکند، ای انسان، مروارید آرزویت را از میان گرد و غبار این دنیا به دست آور.