هوش مصنوعی: عشق مانند پرده‌ای است که بر روی درد و رنج زیبایی می‌افتد و آن را با شکوه و بزرگی نمایش می‌دهد، مانند آینه‌ای که زیبایی یک گدای عاشق را به تصویر می‌کشد.

هوش مصنوعی: بیا و بلند شو تا زیبایی و محبوبیت خود را نشان دهی. اندوه من باعث می‌شود که روح من به آرزوی تو پرواز کند.

هوش مصنوعی: این جمله می‌گوید که اگر محبت من در دل تو جا بگیرد، جای تعجب نیست. محبت من می‌تواند حتی دل سنگی را هم نرم کند و احساسات را در آن به وجود آورد.

هوش مصنوعی: عشق تو مانند شعله‌ای می‌سوزد و پرده‌ی ناله‌ها را می‌درد. این عشق در دمی تیز و تند، شوقی را در دل برهنه و عریان به حرکت درمی‌آورد.

هوش مصنوعی: هیچ کس به من نمی‌رسد که همه دنیای من است، اما عشق تو به بیگانه‌های من محبت می‌کند.

هوش مصنوعی: در حضور تو، گل‌ها به خود می‌بالند و از لطافت رنگشان سخن می‌گویند. خدا نمی‌گذارد چهره بی‌خدا، که فاقد زیبایی است، در برابر تو ظاهر شود!

هوش مصنوعی: عشق چه انتظاری از هنر دارد، زحمات بی‌ثمر به مانند گره‌ای هستند که کلید عقل را باز نمی‌کنند.

هوش مصنوعی: بر روی خوب، وجودش را به سادگی و عادی نمی‌توان دید. ارزش واقعی چیزهای گرانبها کم نمی‌شود حتی اگر دیگران به آن بی‌توجهی کنند.

هوش مصنوعی: زیبایی و لطافت چهره‌ات را نشان بده، زیرا جهانی که هیچ چیز از آن نخواهد دید، اکنون به خاطر آخرین نگاه به تو، بسیار نیازمند مهربانی و فیض الهی است.