هوش مصنوعی: در این بیت، شاعر بیان می‌کند که دید خود را از همه چیزهای دنیا بسته و محدود کرده است تا تنها به زیبایی و جاذبهٔ چشم‌های سیاه یک شخص خاص توجه کند. این اشاره به عمق تمرکز و توجه شاعر به محبوبش دارد، که همه چیز را فدای مشاهدهٔ آن دو چشم کرده است.

هوش مصنوعی: ما بین روز و شب هیچ تفاوتی قائل نشده‌ایم، به همان اندازه که در رنگ سفید و سیاه تفاوت ایجاد کرده‌ایم.

هوش مصنوعی: دود غم و اندوه در دل پیچیده است ای گریه، تا کی فرصت خواهی داشت که از درد و رنج آزاد شویم و آهی بکشیم؟

هوش مصنوعی: این گفته را می‌توان این گونه فهمید که ادعای معجزه‌بودن برای کسی که مانند موسی از آستین خود گواهی به بیرون می‌آورد، پذیرفته است. به عبارتی دیگر، اگر کسی بتواند نشانه‌ای واضح از قدرت خدایی نشان دهد، این claim به راحتی قابل پذیرش خواهد بود.

هوش مصنوعی: من سال‌هاست که در چشمانم اشک‌ها را ذخیره کرده‌ام تا در آن خاکی که راه را نشان می‌دهد، ریخته شود.