هوش مصنوعی: وقتی که انسان درباره خودش صحبت می‌کند، کلماتش به دورش می‌چرخند و زبانش به یک حالت خوشحال و شیرین تبدیل می‌شود، مانند آبی که وقتی لبانش را می‌بوسد، جاری می‌شود.

هوش مصنوعی: در میدان شجاعت، اسب به قدری زیبا و بی‌پروا می‌درخشد که کسی نمی‌تواند یاریاش را مهار کند.

هوش مصنوعی: با ضعف‌هایی که دارم، به قدری باریک و ناتوان شده‌ام که به سختی می‌توانم تصور کنم میان موهایش چه حالتی دارد.

هوش مصنوعی: من به خاطر نیتی که دارم، آماده‌ام تا یک فرصت برای سجده بر خاک او بدست آورم و هزاران بوسه بر لب او هدیه کنم و به درگاه او احترام بگذارم.

هوش مصنوعی: شهیدی که جانش را به خاطر زیبایی‌های موی مشکی معشوقش فدای عشق کرده، وقتی در خاک دفن می‌شود، عطسه‌ای از دل زمین برمی‌خیزد که بوی او را به مشام می‌آورد.

هوش مصنوعی: هنوز در مسیر مصر تا کنعان، نمی‌توان بدون راهنما سفر کرد، زیرا بوی پیراهن کاروان، نشان‌دهندهٔ طی طریق آن‌هاست.

هوش مصنوعی: چشمان او به من نگاه می‌کند و با زبان خاص خود صحبت می‌کند، اما هیچ‌کس جز من نمی‌تواند معنی سخنانش را درک کند.