هوش مصنوعی: من هرگز به کسی دارویی نمی‌دهم که دردش را با پول نقد بپردازد! نمی‌خواهم حال و روز خوبم را با غم و اندوه رنگین کنم.

هوش مصنوعی: من به هر چیزی که نگاه می‌کردم، چشمم به زلف تو بود و این نگاه سرگردان را به زنجیر کشیدم.

هوش مصنوعی: به دیگران محبتی نشان نده، مبادا ناگهان احساساتی که در دل داری و باعث ناراحتی‌ات می‌شود، به یکباره بیرون بریزد.

هوش مصنوعی: گاهی نگاه شوخ و بازیگوش معشوق بر ما می‌افتد، به‌گونه‌ای که ما را مانند آهویی رام و فرمانبردار می‌کند.

هوش مصنوعی: سرشار از خشم و ناراحتی، خداوند به کسانی که در آستانه‌ی او نشسته‌اند، نگاه می‌کند و با تعجب می‌پرسد: این غبار از چیست که بر درگاه تو نشسته است؟