هوش مصنوعی: آدم‌های گرفتار نمی‌توانند که حال دلشان را برای دیگران آشکار کنند. مانند کسی که در تب می‌سوزد و درد دارد، اما هنوز نمی‌خواهد اوضاع خود را فاش کند.

هوش مصنوعی: برو و شراب را در خون بریز، زیرا تا زمانی که عشق در دل وجود دارد، رمق برای نوشیدن باقی نمانده است.

هوش مصنوعی: آسمان به کسانی که در انتظارند، آب می‌دهد، اما نمی‌داند که این تشنگان، از سرچشمه‌ی زندگی خود سیراب نمی‌شوند.

هوش مصنوعی: به زن شادی بگو که از داستان عمر چندی بگذرانیم، زیرا این قصه را دوباره تکرار نخواهیم کرد.

هوش مصنوعی: آبرو و حیثیت خود را حفظ کن و از هر نوع مشکل و درگیری دوری کن، زیرا اگر همه جا خشک و بی‌آب شود، ارزش و احترام تو مانند جواهر به خطر نخواهد افتاد.

هوش مصنوعی: اگر آسمان خون من را بریزد، دلش نگران نخواهد بود، زیرا می‌داند که برای شعله‌ای، هیچ هزینه‌ای از خاکستر دریافت نمی‌شود.

هوش مصنوعی: تو با چشمان پر از جذابیت و زیبایی‌ات طوفانی را به وجود آوردی، به‌طوری که دیگران، حتی با وجود دریاهایی از ستایش و شیفتگی، نمی‌توانند تو را درک کنند و ارزش واقعی‌ات را پیدا کنند.