هوش مصنوعی: صبح زود بیدارانی که جام شفاف را در دست دارند، با درک روشنایی و آگاهی، از دنیای بالا بهره‌مند می‌شوند.

هوش مصنوعی: زهد و پارسایی به تنهایی نمی‌تواند روح را سیراب کند و انسان‌ها باید چیزهای بیشتری را در زندگی تجربه کنند. بهتر است که در مسیر زندگی، به جای اینکه فقط به یکی از جنبه‌ها توجه کنیم، به چیزهای غنی و پربار بپردازیم و از تجربه‌های عمیق بهره‌مند شویم. به عبارتی، همچون قافله‌ای که به دریا می‌رود، به جستجوی غنا و عمیق‌تری از زندگی بپردازیم.

هوش مصنوعی: عشاق بی‌خود و مجنون خواهند شد و عشق تو را در دل خود مانندبی‌قراری خواهند پراکند. اگرچه شراب عشق، درخشان و گرانبهاست، اما در دستانی که قدرت شفا دارند، تاثیر خاصی نخواهد داشت.

هوش مصنوعی: عاشقان و داغ‌دیدگان تو مانند گل‌های لاله به تو نزدیک می‌شوند، تا همچون آتش در دل صحرا شعله‌ور شوند.

هوش مصنوعی: وقتی نسیم ملایم موهای تو را نوازش می‌کند، عرق و حواس‌پرتی از عطر گل‌ها به‌وجود می‌آید.

هوش مصنوعی: ای تو که خود را پنهان کرده‌ای، چرا خیالت به راحتی آشکار است؟ می‌ترسم که در آغوش آرزوی تو به تنگنا بیفتم.

هوش مصنوعی: زیبایی تو آنقدر دلربا و جاذبه‌دار است که ای کاش بی‌صبرانه‌گان و مشتاقان، در راه تماشا نتوانند به آن دسترسی پیدا کنند.

هوش مصنوعی: بیایید دقایقی را با خوشحالی در کنار یکدیگر بگذرانیم قبل از اینکه این نسیم زندگی از ما گرفته شود.

هوش مصنوعی: خوشا به حال کسانی که با کارهای نیک خود در امروز، فردایی مملو از نعمت و زندگی پایدار را برای خود فراهم می‌کنند.

هوش مصنوعی: روح انسان در بدن مادی به دنبال شناخت و آگاهی است، و برای دستیابی به حقیقت، در این دنیای مادّی به دام افتاده‌اند.

هوش مصنوعی: آستین خود را بر مژه‌ای که تر شده، نزن و دست بردار که مردم نمی‌توانند به آرامی دریا را به دست آورند.