هوش مصنوعی: در دل باغ، بلبل غمگینی هستم که سرنوشت بد، برام نقش سردی و عذاب را رقم زده است. آن زمان که خوشحال و سرزنده بودم، حالا به این وضعیت دچار شده‌ام.

هوش مصنوعی: زمانی که در آغاز جهان، طرح دریا را نهادند، اشک‌های من موج‌های این دریا را از چین آستینم به وجود آورده است.

هوش مصنوعی: نگاه کن که زیبایان چه تربیت‌هایی را بر دستانم انجام داده‌اند، تا این‌که عشق آن‌ها دلم را آرام و خوشنود کرده است.

هوش مصنوعی: در پیچ و تاب موهایم، دل به سمت خطی که بر چهره‌ام وجود دارد، کشیده می‌شود و می‌بینم که تجربه‌داران عشق، چنین سرنوشتی برای من رقم زده‌اند.

هوش مصنوعی: چین ابرو و زیبایی او به خاطر هم‌نشینی با مردم به من رسیده است و این طرح و گره‌ای که بر پیشانی‌ام است، خود به خود از تجربیات و برخوردهای من با دیگران پدید آمده است.

هوش مصنوعی: من یا در جستجوی عشق خواهم بود و یا به جنون مبتلا خواهم شد؛ این دو احساس قوی مثل شیر در کمین من نشسته‌اند و منتظرند.

هوش مصنوعی: در باغ دل‌انگیز قم، بارانِ محبت بر سرم نازل شده و از زیبایی‌های دنیا و بهشت گل‌فروشان آزاد و دور هستم. بلبل این سرزمین من را در این زیبایی غرق کرده است.