هوش مصنوعی: ابروان کج و زیبا که چهره را به زیبایی می‌آراید، به خاطر حسادت، قامتش را مثل محراب خم کرده‌اند.

هوش مصنوعی: هیچ‌کس از زخم چشمان اشک‌آلود دیگران نمی‌میرد، این تیغ به زهر نگاه آلوده شده است.

هوش مصنوعی: شراب از صدای نوازنده به آرامی می‌چکد. این ساقیان چه بلایی بر سرشان آمده که شراب را به ضربات ساز داده‌اند!

هوش مصنوعی: ما که در غم تو دلمان پر از درد و رنج است، به ما لبخند گل و زیبایی ماه را هدیه داده‌اند.

هوش مصنوعی: دل به خاطر آرزوی وصال محبوبان، مانند بستری از خار و زخم پر شده است و این خیر و خوشی را به گمراهی کشانده‌اند.

هوش مصنوعی: آنانی که با خون و جان خود، برای حفظ شرافت و مقام خود جنگیده‌اند، به سادگی لب پیاله را نمی‌بوسند و ارزش خود را نمی‌فروشند.

هوش مصنوعی: افرادی که به درستی بر توکّل و اعتماد به خدا تکیه کرده‌اند، از دل خود وابستگی به وسایل و اسباب دنیوی را کنار گذاشته‌اند.

هوش مصنوعی: دریا دلان، کسانی که شجاعت و استقامت دارند، تحت تأثیر طوفان‌ها و مشکلات قرار نمی‌گیرند، زیرا آن‌ها از قبل خود را آماده کرده و با چالش‌ها روبه‌رو شده‌اند.

هوش مصنوعی: هرچند که گناه من چیست، اما اشک من همواره در مژه‌ام قرار ندارد؛ چرا که زیبایی او چنان است که سبب می‌شود همیشه در حال گریه باشم.

هوش مصنوعی: ما را از زیبایی چهره‌های گلرخان شب آموخته‌اند و نوردرخشان شب را به ما بخشیده‌اند.

هوش مصنوعی: بیت اشاره به این دارد که با وجود بی‌توجهی و غفلت چشم‌های معشوق، دل‌های عاشقان به خوشی و لذت ناشی از شیرینی عشق خواب آلود است و از این رو، باید از نگرانیِ ناشی از بی‌توجهی پرهیز کرد. عشق و شکر در اینجا به عنوان منبع آرامش و خوشی محسوب می‌شوند.