هوش مصنوعی: از بس که از آن بت ناله و فریاد کردم، دیگر از شدت ناراحتی مجالی برای فریاد زدن برایم باقی نمانده است.

هوش مصنوعی: هر چیزی غیر از یاد او برایم فراموش شده است، زیرا هر زمان که به چیزی دیگر فکر کردم، هیچ‌یک در خاطر من نمانده است.

هوش مصنوعی: گریه و زاری‌ام موجب شد تا از آب دور شوم و صدای نالم مرا به آتش کشید. در نتیجه، تنها چیزی که برایم باقی مانده، تکه‌ای خاک است که در دستانم فشرده‌ام.

هوش مصنوعی: غم و اندوه را به طریقی برای خود گوارا و دلپذیر کردم، سختی‌ها و مشکلات را تاب آوردم و دیگر حسرتی بر خسرو و رشک به فرهاد ندارم.

هوش مصنوعی: هر آنچه که از دیگران بر من ارزانی شده بود، از من جدا شد؛ تنها چیزی که برای من باقی مانده، آزادی طبیعی و خدادادم من است.

هوش مصنوعی: عشق به طرز عجیبی زندگی‌ام را به هم ریخته و از من آرامش، روح آزاد و دل شادیم را گرفته است.

هوش مصنوعی: فیاض از ذهنم رفته و اکنون در دل فقط فکر بغداد را دارم، نه اندیشه‌های چین و ختن.