هوش مصنوعی: جمله نشان می‌دهد که فردی به زیبایی و خندانی غنجه‌ای اشاره کرده و به نوعی با اتهام و مقایسه‌ نادرستی مواجه شده است. بیان می‌شود که آنچه درباره تشابه میان غنچه و دهان گفته شده، حقیقت ندارد و به نوعی بی‌انصافی محسوب می‌شود. در واقع، این تعبیر به خوبی نشان می‌دهد که نباید به ظواهر یا برداشت‌های سطحی اکتفا کرد، زیرا ممکن است دور از واقعیت باشند.

هوش مصنوعی: دل من همواره در خمش و حالت زلف او است. آیا می‌توان چراغی را در شب تاریک پنهان کرد؟

هوش مصنوعی: مرا از دیار خود دور کرد و به سمت باغی برد تا اینکه بلبل نتواند در آشیانه‌اش بماند.

هوش مصنوعی: شبی که بخواهم زیبایی چهره‌اش را با شور و شوق بیان کنم، مانند شمعی می‌شوم که تا صبح شعله‌ام بر لب باقی می‌ماند.

هوش مصنوعی: وقتی که توصیف آن لب خندان را بنویسم، خودکار از حیرت چنان شگفت‌زده می‌شود که نمی‌داند چه کند و فقط به دهانش نگاه می‌کند.