هوش مصنوعی: دل انسان به خاطر درد و رنجی که از دوستان و دشمنانش می‌کشد، هیچ وقت پر نمی‌شود؛ در حالی که صدایی از دل‌های خراب، کوشش می‌کنند اما همچنان دل دیوانه هیچ گاه به آرامش نمی‌رسد.

هوش مصنوعی: من به خاطر غمش سر به سجده نمی‌گذارم، زیرا سجاده‌ام از اشک‌هایم پر شده و شبیه یک پیمانه پر است.

هوش مصنوعی: مدت زیادی است که از داستان‌های غم‌انگیز می‌شنوم، اما هنوز دل من پر از این داستان‌ها نشده است.

هوش مصنوعی: درد و رنج ناشی از صبوری و شکیبایی من بسیار بزرگ است، تا جایی که همه خانقاه‌ها خالی شده‌اند، اما من هنوز نتوانسته‌ام به آرامش و مذهب خود دست پیدا کنم.

هوش مصنوعی: دل ویران من هیچ‌گاه از غم تو پر نخواهد شد، چون دل پُر و شادی از چشمه‌سار محبت تو نمی‌جوشد.