هوش مصنوعی: دل خوشی که تا زمانی که زندگی می‌کند، غمگین است؛ اما دل آرامی که در زیر خاک است، باید راحت و آسوده باشد.

هوش مصنوعی: دل پر از حسرت من، از کجا به وصالی دست می‌یابد که تا وقتی مژگانم را بر هم بزنم، نگاه آخرین من در آن باقی بماند؟

هوش مصنوعی: دل از ظلم و ناراحتی‌هایی که می‌کشد، محبت و وفاداری می‌آموزد، زیرا عمل‌های محبوبان هر چه باشد، دلپذیر و زیباست.

هوش مصنوعی: سمند تو با شجاعت به هر سو می‌رود و تو نمی‌ترسی که شاید نگاهی در کمین باشد و تو را زیر نظر دارد؟

هوش مصنوعی: این بیت به بیان این نکته می‌پردازد که عشق و محبت تو برای من مانند آب تیز و برنده‌ای است که جاری است و تاثیر عمیقی بر زندگی من دارد. اگر من همچون آفتاب درخشان و پرنور هستم، تمامی جهانیان زیر سلطه و تأثیر من قرار دارند.

هوش مصنوعی: دل هرگز از زیبایی ابروی تو دور نمی‌شود؛ حتی اگر عشق به قواعد خاصی وابسته باشد، باز هم این عشق به تو همواره پابرجا خواهد بود.

هوش مصنوعی: اگر آن بی‌وفا تو را از نظر دور کند، آسان نگذار و این کار را به راحتی نپذیر. این وضعیت همین‌طور است.