هوش مصنوعی: بختی که از طرف تو بر من خبر یاد و اشاره‌ای می‌آورد، کجاست؟ مگر این سرنوشت من به قدر کافی آب و رونق پیدا کند؟

هوش مصنوعی: عاشقان وقتی به آرزویشان می‌رسند، باید بگریند؛ چرا که این نشانه‌ای خوب نیست که یک عاشق به خواسته‌اش برسد.

هوش مصنوعی: بلبل، این ناله و فریاد تو فایده‌ای ندارد؛ در سرزمین خوبان، کیست که به داد مظلومان برسد؟

هوش مصنوعی: دل من از آرزوی تیغ تو سرشار به تنگ آمده است، آیا از دست تو امیدی برای گشایش این حال وجود دارد؟

هوش مصنوعی: بدون زیبایی تو، زیبایی نگاهم فراموش شده است، مگر اینکه از خطر تو به جایی برسم که دوباره نازک‌گردی و زیبایی را ببینم.

هوش مصنوعی: من در سفر دوری هستم و راه زلف تو را در پیش دارم، ای خدا! از سفره زلف تو چیزهای ارزشمند و خوب به من برسد.

هوش مصنوعی: شعر تو به قدری پرمحتوا و زنده است که هیچ‌کس نمی‌تواند بدون راهنمایی و هدایت به درک عمیق آن برسد.