هوش مصنوعی: وقتی سبزه و گل‌ها را در باغ می‌بیند، به خاطر زیبایی و ظرافت تو، به احترام تو سر خم می‌کند و قد تو همچون سروی برمی‌خیزد.

هوش مصنوعی: بهار با خط زیبای تو آغاز می‌شود و از آنجایی که لب‌هایت می‌خندند، سبزه‌ها بیشتر از کنار چشمه رشد می‌کنند.

هوش مصنوعی: هر بار که به یاد آن مژه‌ها می‌افتم، به جای آنکه از دل ناله‌ای سر دهم، حس می‌کنم که زخم عمیقی به وجود آمده است.

هوش مصنوعی: مژه‌های آبی که بر آتش من می‌افتد، نشان‌دهنده این است که چگونه شعله‌های آتش با حرارت خود، آب را به جوش می‌آورد و به نوعی این همانند سیراب کردن چیزهایی است که تحت تاثیر حرارت قرار می‌گیرند.

هوش مصنوعی: هیچ تاثیری بر دل سنگین نمی‌گذارد، حتی اگر هزار بار از عمق دل ناله کنم.

هوش مصنوعی: این بیت به این معنا است که وقتی کسی به شدت تحت تأثیر چیزی قرار می‌گیرد، دیگر قادر به ادامه دادن و ایستادگی نخواهد بود. به نوعی به نشان و نشانه‌ای اشاره دارد که انسان را زمین‌گیر می‌کند و نمی‌تواند از آن خارج شود. این موضوع به احساس غیرت و تعهد هم ارتباط دارد که در صورت آسیب دیدن، فرد نمی‌تواند به راحتی به حالت قبل برگردد.

هوش مصنوعی: گاهی که به تماشای خروش و شورش دل پرآشوبم می‌نشینی، گمان نکن که نگاه من از چشمان پرآب و اشک بیرون می‌آید.