هوش مصنوعی: من هیچ‌گاه از کسی طلب نعمت نمی‌کنم، ای کاش شراب نباشد که تشنگی‌ام را از بین ببرد. به دریا می‌روم چون آبم را نمی‌برد.

هوش مصنوعی: اگر چیزی ارزش پایینی داشته باشد، بهتر است که آن را به کسی نفروشیم. من در حالت ناپختگی سوختم، اما هیچ‌کس بوی کباب مرا حس نکرد.

هوش مصنوعی: وقتی تو سخن می‌گویی و من از خودم خارج می‌شوم، چه کار باید بکنم؟ ظرف وجود من آنقدر کوچک است که نمی‌تواند شراب وجودم را در خود نگه دارد.

هوش مصنوعی: خوشحالی دیدن تو در خواب مانند خوشحالی یک کودک در شب عید است و هیچ نگرانی از خوابم ندارم که خوابم ببرد.

هوش مصنوعی: نفس ناز و زیبایی تو نشان دهنده این است که من به شدت به تو نیازمندم، و تو قدری از لطفت را به من می‌دهی که هیچ‌کس نمی‌تواند حسابی روی آن باز کند.

هوش مصنوعی: من نمی‌دانم چطور می‌توانم به افلاک و ستاره‌ها نگاه کنم، چرا که ممکن است در این راز عمیق غرق شوم و نتوانم دوباره به سطح برگردم.

هوش مصنوعی: در هر لحظه از ترس اینکه ممکن است در این مرحله از زندگی از خودم دور شوم، دیگر به خاطر خراب بودن این مکان فکر نمی‌کنم.

هوش مصنوعی: نیم آن کسی که با عطر توبه به بهشت برود و حسرت دریایی را نداشته باشد که به دنبال یک سراب برود.

هوش مصنوعی: او نه اجازه می‌دهد که کارم را به راحتی ادامه دهم و نه خود به تنهایی انجامش می‌دهد؛ به هیچ عنوان نمی‌گذارد که درنگ کنم و به ناگاه هم نمی‌گذارد که سریع عمل کنم.

هوش مصنوعی: ای آسمان، تو نمی‌توانی از من چیزی بگیری، چرا که قدرت جوانی و توانایی من بیشتر از آن است که تو با زور و فشار خود بتوانی آن را تحت تاثیر قرار دهی.

هوش مصنوعی: این شعر به موضوع دوستی و صلح اشاره دارد. شاعر بیان می‌کند که در این روز زیبا و پربار، نمی‌خواهد به دلیل رفتار ناپسند یا خشم به جنگ و درگیری برود، بلکه به صلح و دوستی ارج می‌نهد.