هوش مصنوعی: درد من به کمک عیسی مریم نیازی ندارد، زخم من آن‌چنان سوزانی ندارد که بخواهد به درمان احتیاج داشته باشد.

هوش مصنوعی: تمام مشکلات و سختی‌های زندگی‌ام کم نمی‌شود، اما به خاطر خوشبختی‌ام نیازی به اندوه و غم ندارم.

هوش مصنوعی: توفان به چشمان من هیچ آبی هدیه نکرد، در حالی که دریا به یک قطره شبنم هم نیازی ندارد.

هوش مصنوعی: زخم دلم به خاطر نمک‌چشیدن از الماس به قدری عمیق و تلخ شده که هر لحظه نمک‌فشانی اش باعث می‌شود نیازی به مرهم نداشته باشم.

هوش مصنوعی: دردی که من دارم به خاطر ضربه‌هایی است که از غریبه‌ها می‌خورم. در این شرایط، دیگر نیازی به کسی نیست که زخم‌های من را بررسی کند.

هوش مصنوعی: ای فلک، تو در کاهش وظیفه‌ام در برابر درد و رنجی که می‌کشم، کوتاهی کرده‌ای. نگران دل من نباش، چرا که به این احساسات نیاز چندانی ندارم.

هوش مصنوعی: این شبنم‌های مژه که از زیبایی‌های اوست، کافی است که مرا غمگین کند. این حجم از اشک که مدام می‌ریزد، دیگر نیاز به چیزی ندارد.