هوش مصنوعی: از پیشانی خویش عصبانی نشو، چون حال گلاب تغییر کرده است. زیاده داغ نکن، زیرا رنگ رخسار خورشید نیز رفته است.

هوش مصنوعی: بخت من بارها روز را شروع کرده و بیدار شده، اما هر بار فکر کرده که هنوز شب است و دوباره به خواب رفته است.

هوش مصنوعی: بر شعله‌ای سرد از غم نشستم و با شکسته شدن جواهرم، زیبایی‌ام را از دست دادم.

هوش مصنوعی: بوی دلbroken-hearted به آسمان رسید، دودی که از دل این کباب به هوا رفت.

هوش مصنوعی: از ناله‌ام شعله‌های سوزان ضعیف شدند و اشک‌هایم به مانند مرواریدهای ناچیز در آب محو شدند.

هوش مصنوعی: شب، به دلیل ناپایداری چرخ هستی، به وضوح غم و اضطراب را احساس می‌کرد که همچون سیلابی از خون از دل پر از نگرانی و اضطراب روانه شده است.

هوش مصنوعی: خداوندی که بخشنده است، چه درنگی در انتظار تو دارد؟ حالا که زمان تو با سرعت در حال گذر است.