هوش مصنوعی: وقتی در خشم رفتی، دل کسی موفق به بهره‌برداری از تو نشد، جز جام شراب. هیچ چیز دیگری به جز لب‌های قرمز تو نتوانست به این خوشی دست یابد.

هوش مصنوعی: امشب آنقدر احساساتم را بیان کردم که به شدت مثل اشکی که از چشم می‌ریزد، از وجودم خارج شد. یارم باور نمی‌کرد که اینقدر عاطفی شده‌ام.

هوش مصنوعی: زمین ما را در نهایت غم و اندوه برداشت، اما آتش ما را نگه داشت؛ این توده خاکستر دیگر وجود ندارد.

هوش مصنوعی: در مسیر امید او، مثل گرد و غبار نشسته‌ام و به زمین نیفتاده‌ام تا اینکه باد بی‌توجهی را از دامن من برنمی‌دارد.

هوش مصنوعی: نگاه او به قدری زیبا و پرشور است که حتی آب هم از آن شرمنده می‌شود. در نهایت، او بیچاره و درمانده شده و چاره‌ای جز تسلیم ندارد.