هوش مصنوعی: روزگار بدون فکر و برنامه‌ریزی سپری شد و حالا که وقت عمل و اقدام گذشته، دیگر چه کسی می‌تواند کاری بکند؟

هوش مصنوعی: در مسیر سواری، به گرد و غبار تبدیل شدم، اما به دلیل ضعف، اگرچه تا از زمین بلند شدم، سوار از کنارم گذشت.

هوش مصنوعی: ما از ترس جدایی هیچ‌گاه طعم وصل را نچشیدیم. افسوس که عمر ما در غم و اندوه سپری شد.

هوش مصنوعی: دل انسان پر از غبار و کدورت‌هایی است که از بیگانگان و وابستگی‌ها به وجود آمده است. شگفت‌انگیز است که چگونه می‌توانیم از این آلودگی عبور کنیم و به آرامش و صفا برسیم!

هوش مصنوعی: تا وقتی که نفس در بدن داریم، نباید از تلاش و جست‌جو دست بکشیم، چرا که اگر سوار بر اسب هم برویم، می‌توانیم به گرد او برسیم.

هوش مصنوعی: ما هزاران مشکل و نگرانی از ترس زود شکسته شدن داریم، اما اگر فصل بهار بگذرد، آیا سر خود را از جیب بیرون می‌آوریم؟

هوش مصنوعی: با خودت کم‌عرضه‌ای را قبول نکن و از بخشندگی کوتاهی نکن، زیرا ارزش عمرت فراتر از این حرف‌هاست.