هوش مصنوعی: زیبایی صورت معشوقان مانند طبع آتشین نیست. صبر من فقط شعله‌ای از درک و فهم است که می‌سوزاند.

هوش مصنوعی: اگرچه حسن از فضیلت و پاکی برخوردار است، بی‌حیا بودن او و نداشتن شرم باعث می‌شود که حتی دامن آیینه هم دیگر پاک به نظر نرسد.

هوش مصنوعی: هیچ‌کس در مجالس من، مانند شمع روشنی نداشته است، زیرا شور و شوق من به اندازه شعله‌ی آتش سوزان است.

هوش مصنوعی: غیر از ما کس دیگری نمی‌تواند به راحتی از کنار ما عبور کند. آتش ما به قدری قوی است که هیچ‌کس نمی‌تواند در برابرش مقاومتی داشته باشد.

هوش مصنوعی: در فکر ما، اسطرلاب به کار افتاده و نشان می‌دهد که هیچ چیزی بهتر از جام جمی نیست، حتی برگ تاک.

هوش مصنوعی: در محله معشوقان، اشک‌های ما به مانند آتش می‌جوشد و ما تنها خاک نیستیم؛ زیرا در اینجا خاکی وجود ندارد که در آن شعله‌ای خاموش شده باشد.

هوش مصنوعی: در این مکان غم‌انگیز، که با احساسات سخت و مشکلات پر شده، خوشی و شادی چنان نایاب است که انگار دارویی برای بیماری‌های روحی و روانی وجود ندارد.

هوش مصنوعی: گریه بدون کنکاش و تفکر در چشمان تو هیچ اثر و ارزشی ندارد و ناله‌ای که کیفیت نداشته باشد، به هیچ وجه نمی‌تواند نشان‌دهنده درد تو باشد و در واقع احساسات عمیق را بیان نمی‌کند.

هوش مصنوعی: او که به خاطر ناکامی در عشق نمی‌تواند رنگ بوسه را از لبش بگیرد، زیرا در دنیای عشق او، هیچ چیزی به زیبایی و جذابیت نیست که توجهش را جلب کند.

هوش مصنوعی: اگر انسان از عقل و تفکر خود غافل شود، ممکن است دچار لغزش شود. در غیر این صورت، عشق و جنون هیچ مانعی ندارند و حتی با خطراتی مانند تیغ تیز نیز مواجه نمی‌شوند.

هوش مصنوعی: در ابتدا، در عشق، انسان احساس ناتوانی و ضعف می‌کند و در این مسیر، موانع و دشواری‌هایی وجود دارد که قابل شمارش نیستند.

هوش مصنوعی: سفر کنندگان در مسیر دیوانگی از خوشحالی بر روی زمین نمی‌افتند، زیرا در این راه، بزدلی و نگران بودن از برخورد با سنگ‌ها معنا ندارد.