هوش مصنوعی: دیشب بدون او، شمع محفل ما از حد خودش بیشتر گریه کرد. تا سپیده دم، جام خون نوشید و صراحی خون هم اشک ریخت.

هوش مصنوعی: دیروز از سینه‌ام تیر عشق پرواز کرد و امشب تا صبح چشمانم به خاطر زخم درد، به امید تیر دیگری اشک می‌ریزد.

هوش مصنوعی: با وجود اینکه سال‌ها به ریختن اشک بر کوه و دشت پرداختم، حالا فقط یک دانه از امیدواریم را از خاک بیرون می‌آورم.

هوش مصنوعی: دی شب، با وجود کمبود خون، تیغ او نتوانست زخمم را تر کند. امروز چشمان من مثل دریا پر از خون است و نمی‌دانم چرا این‌قدر گریه می‌کنم!

هوش مصنوعی: اگر انسان به اندازه‌ای که در دل دارد بخشنده باشد، باید تا ابدیت برای وضع ناگوار خود اشک بریزد.