هوش مصنوعی: عشق دوباره بر عقل چیره شده و باعث شده است که حالت مستی و شیدایی در آگاهی و هوش نفوذ کند.

هوش مصنوعی: صدای بلبل آهنگی را به یاد نوشیدنی‌ها و جشن‌ها سروده است و عطر گل، ما را به شدت شاد و هیجان‌زده کرده است.

هوش مصنوعی: من از کجا که به باغ بیایم و گل بچینم؟ ای باغبان، بلبل دردمند مرا به اینجا کشانده است.

هوش مصنوعی: عشق از همان ابتدا غم را برای من توضیح می‌داد و حالا این غم مانند سیلی آمده که مرا از راه دور به خود کشانده است.

هوش مصنوعی: عشق را هزاران چشم برای تماشای وجود دارد، اما عقل در این میهمانی بینایی‌اش را از دست داده است و نمی‌تواند درست ببیند.

هوش مصنوعی: چهره‌ی این بت به گونه‌ای است که انگار آتش موسی در آن درخشان است. گویی این پیر، سنگ‌های این معبد را از کوه طور آورده است.

هوش مصنوعی: هر چه بیشتر به درون خود فرو رفتم، یاد دوست در دلم پررنگ‌تر شد. این گم‌گشتگی که از تفکر در خود داشتم، مرا از ظلمت دور کرده و به نور و روشنی رسانده است.

هوش مصنوعی: پیش از این، نگاه او بر ما اینقدر سنگین و پر از حرمت نبود، تا اینکه دوباره به خاطر ناز و خودخواهی‌اش به این حالت درآمده است.

هوش مصنوعی: او به من گفته است که با دیگران نشست و برخاست کنم، چرا که ذات بخشنده‌ام به من اجازه می‌دهد با طبعی جسور به این کار ادامه دهم.