هوش مصنوعی: جز تو هیچ عاشقی ندیده‌ام که به دشت و صحرا بیفتد. نگاه کن به سرو قمری که چگونه بر سر خود جایگاهی پیدا کرده است.

هوش مصنوعی: دل من به قدری شکسته نشده که با تلاش تو درست شود؛ سنگی که به من ظلم کردی، شیشه‌ی دل ما را شکسته است.

هوش مصنوعی: به وسعت تلاش و اراده‌ات توجه کن، زیرا دل از دریا گرفته، و سال‌هاست که فقط به خاطر گریه خرج شده است.

هوش مصنوعی: به خاطر ناراحتی‌ها و غم‌هایی که داشته‌ام، روزگار به من آسیب زیادی زده و آنچه امروز نصیبم شده، فقط نتیجه غم‌های آینده است.

هوش مصنوعی: درد تو باعث ناتوانی من شده و می‌خواهم درمانی برای آن بیابم. حتی اگر پزشکی مانند مسیحا هم نبض مرا در دست دارد، از نظر من هنوز بی‌معناست، چون دردی که دارم قابل درمان نیست.

هوش مصنوعی: ناامیدی‌ها و بی‌توجهی‌ها باعث شده بود که من به راحتی به آرامش برسم و به بهترین نقطه زندگی‌ام برسم. اما حالا از اینکه دوباره به دریای افسردگی و غم بازگشتم، ابراز خوشحالی می‌کنم.

هوش مصنوعی: لذت سرگردانی و بی‌خبری از زندگی آزادانه، دوباره از دنیای معقول و عقلانی به بیابان‌های دیوانگی و احساسات بی‌تعهد و آزاد من را کشانده است.