هوش مصنوعی: زمانی که زلف‌های مشکی تو بر چهره‌ات افتاده، من چه کاره‌ام! حتی آفتاب هم در اینجا به دام تو افتاده است.

هوش مصنوعی: زلف‌های بلند و چینش زیبای ابروها، هر جا که دل می‌خواهد برود، موانع و دام‌هایی وجود دارد که او را به سمت خود می‌کشند.

هوش مصنوعی: تو که نام نیک و محترمی داری، برای رسیدن به عشق و خواسته‌های دل خود به این کوچه بیا، چرا که اینجا نور و روشنایی حقیقت به زمین فرو افتاده و فرصت خوبی برای یافتن عشق است.

هوش مصنوعی: خرد، که منبع تدبیرهاست، نباید کار و بار کسانی که آرامش ندارند را مختل کند، زیرا اوضاعشان از نظم خارج شده است.

هوش مصنوعی: اجازه برای تماشا به راحتی فراهم شده، گویی که چشم سرمست او در فکر انجام کشتار دست به کار شده است.

هوش مصنوعی: عشق مرا به شدت آتش زده و من تمام وجودم را در این آتش سوزانده‌ام، اما هنوز در عمق دلم آرزوی تو باقی مانده و زنده است.

هوش مصنوعی: امشب، در جام باده، نوری می‌تابد که هرگز تا به حال دیده نشده. انگار زیبایی چهره‌اش در این شب خاص، باده را به شکلی متفاوت و سرشار کرده است.