هوش مصنوعی: جهان پر از زیبایی و جلوه‌های صورت تو است و درخت قد بلند تو مانند سرو چمن، بزرگ و فخرآفرین است.

هوش مصنوعی: اگر تو به قلبم رحم نکنی، دیگران چه کاری می‌توانند انجام دهند؟ من همان‌طور که هستم، گناهکارم که به زیبایی‌ات دل بسته‌ام.

هوش مصنوعی: من از یار هیچ شکایتی ندارم؛ خدا می‌داند که نارضایتی من از دل نگران و بی‌قرار خودم ناشی می‌شود.

هوش مصنوعی: من در شگفت هستم که در کدام جمع و چه کسی را به خاطر تو یاد کرده‌ام، در حالی که یاد چهره‌ی تو همچون شمعی در هزاران مجلس می‌درخشد.

هوش مصنوعی: زیبایی و شکوفایی تو مانند گل است، حتی اگر در دل غنچه‌ها احساس تنگی و محدودیت وجود داشته باشد.

هوش مصنوعی: ما طلسم و محدودیت‌های ظاهری را از بین برده‌ایم، اما هنوز در دل هزاران آرزو و اشتیاق اسیر هستیم.

هوش مصنوعی: کسی که از دشمنی ما صحبت نکند، این نشان‌دهنده بخشندگی اوست. ما همین تصور را درباره تو داریم و باری در وجود تو نیز سخنی وجود دارد.