هوش مصنوعی: درون پرده، زیبایی معشوق کاملاً آشکار است؛ مانند این که آفتاب در زیر ابر پنهان شده باشد، اما همچنان نور خود را پخش می‌کند.

هوش مصنوعی: دل من هرگز به تماشای زیبایی‌های لاله و گل وادار نمی‌شود، زیرا از نشانی که او به من می‌دهد، مثل گلستانی پر از گل است.

هوش مصنوعی: هیچ زمانی به من نمی‌رسد که از کوتاهی دست بکشم و همیشه کارم با تلاش و تلاش کردن در دست‌های خودم است.

هوش مصنوعی: به‌خاطر کمبود آب در دنیای خراب، دیگر نمی‌توان به چشمه‌ای که قابلیت آشامیدن دارد، دسترسی پیدا کرد.

هوش مصنوعی: در این دنیای پرهرج‌ومرج، انسان‌های نادان به خاطر آرامش به دور هم جمع می‌شوند، اما برای دستیابی به این آرامش، باید به گوشه‌ای پناه ببرند که زندان به حساب می‌آید.

هوش مصنوعی: دیگر امیدی به آرامش خاطر در دل غنچه نیست، چرا که به خاطر زلف‌های زیبای معشوق، جهان در هم ریخته و پریشان است.

هوش مصنوعی: من همیشه به یک شیوه ناله می‌کنم، اما این کار من عادت و ویژگی خاصی مثل آواز خواندن مرغ هزار دستان نیست.