گنجور

شمارهٔ ۱۴۲

ز عکس زلف تو آیینه سنبلستانست
به وصف روی تو بلبل هزار دستانست
به نخل قد تو کردیم سرو را نسبت
بدین وسیله کنون سرفراز بستانست
اسیر عشق تو باغ و بهار را چه کند
خیال روی تو هر جا بود گلستانست
هوا چو سرد شود باده خوش بود فیّاض
پیاله گیر که ساغر گل زمستانست

اطلاعات

وزن: مفاعلن فعلاتن مفاعلن فعلن (مجتث مثمن مخبون محذوف)
قالب شعری: غزل
منبع اولیه: ویکی‌درج

* با انتخاب متن و لمس متن انتخابی می‌توانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.

برگردان به زبان ساده

ز عکس زلف تو آیینه سنبلستانست
به وصف روی تو بلبل هزار دستانست
هوش مصنوعی: تصویر زیبایی که از موهای تو در آینه دیده می‌شود، به مانند گل‌های سنبل است و تو به قدری زیبا هستی که بلبلان بسیاری می‌توانند درباره‌ات آهنگ‌ها بسرایند.
به نخل قد تو کردیم سرو را نسبت
بدین وسیله کنون سرفراز بستانست
هوش مصنوعی: ما در مقایسه با قامت تو، سرو را به نخل نسبت دادیم؛ بنابراین، اکنون باغ را با این زیبایی سرافراز کرده‌ایم.
اسیر عشق تو باغ و بهار را چه کند
خیال روی تو هر جا بود گلستانست
هوش مصنوعی: عشق تو چنان مرا درگیر کرده که حتی در باغ و بهار هم به یاد تو هستم، زیرا هر جا که باشی، من زیبایی و گلستانی را در ذهنم تصویر می‌کنم.
هوا چو سرد شود باده خوش بود فیّاض
پیاله گیر که ساغر گل زمستانست
هوش مصنوعی: وقتی که هوا سرد می‌شود، نوشیدن شراب لذت‌بخش است. پس بی‌درنگ پیاله را بگیر، زیرا در این فصل سرما، نوشیدنی شاداب و دلچسبی مثل گل روزهای سرد، می‌تواند دلنشین باشد.