هوش مصنوعی: چهره محبوبی که در نگاه من است مانند شمعی است که در جمع چشم‌ها روشنایی می‌بخشید.

هوش مصنوعی: این درد عمیق و ریشه‌دار تنها با اندوه و خون دل و ناتوانی قابل تحمل است و هیچ چیز دیگری جز این احساس در چشمانم وجود ندارد.

هوش مصنوعی: دل من با یاد تو آرام می‌گیرد، اما هنوز از حسرت دیدن تو چشمانم پر از خون و اشک است.

هوش مصنوعی: تا زمانی که دل دچار رنج و درد نشود، چشم نمی‌تواند زیبایی‌ها را ببیند. زیبایی‌هایی که در دل من نهفته است، نتیجهٔ آن احساسات و تجربیات درونی است.

هوش مصنوعی: از فرط ضعف و ناتوانی، دل من که همیشه سرشار از احساسات است، به شدت در حال خونریزی است و چشمانم به نشانه‌ی این حالت نمی‌توانند آرام بگیرند.